Jump to content

User:Lasha-george/sandbox

From Wikipedia, the free encyclopedia
იაფეთი
იაფეტი
"ნოსეს მესამე ვაჟი იაფეთი", როგორც გამოსახულია Promptuarii Iconum Insigniorum-ში (1553)
Childrenბავშვები
გომერი
მაგოგი
მადაი
იავანი
თუბალი
მეშექი
თირასი
Parentმშობელი
ნოე
თოგარმა
თარგამოსი
თარგამოსი და მისი ვაჟები.
ფიგურების თანმიმდევრობა მარცხნიდან მარჯვნივ: მოვაკან, ბარდოს, ქართლოსი, ჰაოსი, თარგამოს, ლეკოსი, ჰეროსი, კავკას, ეგროს. ქართული ქრონიკების გადაშლილი ფოლიო[I] (ვახტანგისეული რეპროდუქცია), 1700-იანი წლები.
Parentsმშობლები
ევროპის პარლამენტი, სტრასბურგი.
შთამომავლობა ქართველების მეფეებისა

ხეთა[b]

I.თარგამოსიანნი

კოლხეთი
თარგამოსი
(2716 ქრ. წ.)
ფაზის
ქართლოსი[c]
(2116 ქრ. წ.)
ჱეროსიეგროსი[25]ბარდოსიმოვაკანილეკოსიკავკასიჰაოსიკოლხი[25]
მცხეთოსიგარდაბოსიკახოსიკუხოსიგაჩიოსიხოზანიხი[d]
უფლოსიოძრახოსიჯავახოსიჰელიოს (მზე)
საფლელი
(საფალილი
საფრერი)

1400 ქრ. წ.
მაურისარი
1366 ქრ. წ.
პერსეცირცეა Iპასიფაიმონოსი
აიეთისი
(XIV საუკ.)
ჱეკატა
მაუთანარ
(მაუთნური)
ეგიალიაბსირტი (აბსარი)იაზონიმედეა
(მედია)
ეგეასკვითთა მეფეცირცეა IIფრიქსიქალკიოპე
ხიტასარ
(ხეთასარ)

1333 ქრ. წ.
მერმერ და ფერეტმიდიარგფრონტისმელასციტისარ (ხიტასარ?)
საუტაკ
კოლხთა მეფე[27]
შარდან კოლხელი[28]
ვან-არარატი[e]
არამი
860 ქრ. წ.
სედური
830 ქრ. წ.
ლუტიბრი
ბელიტდურის I [29]
ისბუინი (იშბუინის)
სარდა (სარდური)
742 ქრ. წ.
მენუა I
არგისტი
დადილ კოლხელი
731 ქრ. წ.
ვასსამი ტიბარენელი[f]
731 ქრ. წ.
ურსა
719–714 ქრ. წ.
არგისტი
708 ქრ. წ.
ისბუინი II
იხსარის (ახსერა)
სარდური II
645 ქრ. წ.
ისბუინი III
მენუა II
დათამი
კადუსთა მეფე
558 ქრ. წ.
ფარანდატეს
514 ქრ. წ.
არტაიკტეს
(მაკრონთა და მოსინეკთ მეფე)
514 ქრ. წ.
პონტო[g]
არტაბაზი
მითრიდატ I[h]
(402 წლითგან)
სამარა
მცხეთის მამასახლისი
†324 ქრ. წ.

†324 ქრ. წ.
სპარსი ქალი
აზონ,
აზოჲ,
აზო[i]
ივერიის მთავარი
მ.324–301 ქრ. წ.

II.ფარნავაზიან-ქართლოსიანები
მითრიდატ II
აღმაშენებელი[i][j]
ფარნავაზ I
ივერიის მეფე
მ.301–237 ქრ. წ.
დურძუკი ქალიასულიოსთა მეფეასულიქუჯიმითრიდატ III[k]
(284 ქრ. წ.)
საურმაგი[l]
ივერიის მეფე
მ.237–162 ქრ. წ.
ბარდაველის ერისთავის ასულიმითრიდატ III[m]
(183 ქრ. წ.)
მირიან I,
მირვან
ნებროთიანი
ივერიის მეფე
მ.162–112 ქრ. წ.
ასულიასულიძემითრიდატ V ევერგეტი
(156–130 ქრ. წ.)
III.არშაკუნიანნი
ფარნაჯომ,
ფარნაჯობ,
ფარნაჯიმ
ივერიის მეფე
მ.112–93 ქრ. წ.
ასულიარშაკ I
ივერიის მეფე
93–81 ქრ. წ.
მითრიდატ VI
დიდი

(130–63 ქრ. წ.)
არტაგ,
არიკ
ივერიის მეფე
მ.81–66 ქრ. წ.
ოლთაკ
კოლხთ მეფე
(65 ქრ. წ.)
არისტარხ
კოლხთ მეფე
მირვან II,
მირეან
ივერიის მეფე
მ.33–23 ქრ. წ.
ცოლიბარტომ I,
ბრატმანი,
ფარნავაზ II
ივერიის მეფე
66–33 ქრ. წ.
ფარნაკ II
კოლხთა მეფე
(48 ქრ. წ.)
ასულიქართამ კოლხიასანდრ,
სიძე ფარნაკისა
(36 ქრ. წ.)
არშაკ II,
არსუკ
ივერიის მეფე
მ.23–2 ქრ. წ.
აბგარი,[33][n] ავგაროზი[35]
სომეხთა მეფე
მ.5 ქ. წ.–32 ქ. შ.
ელენე ადიაბენელი[36]პოლემონი
(ქრ. დაბადების წელს)
ადერკი,
როკი
ივერიის მეფე
მ.2 ქ. წ.–55 ქ. შ.
ასულიპითადორიდა[o]
(არმაზს)(მცხეთას)
ქართამ,
ქარძამ,
მიტრიდატ I,[p] მითრიდატე I[q]
„არმაზის მეფე“
მ.55-72
ბარტომ II,
ბრატმან
„მცხეთის მეფე“
მ.55-72
პირველი ცოლი[r]ფარსმან I
„არმაზის მეფე“
მ.72-87
მეორე ცოლი,
იამაზასპუჰი,[r] იამასასპი,[s] იამაზიდი,[p]
კაოს,
კაოზ
„მცხეთის მეფე“
მ.72-87
მიტრიდატ ივერი,[t] მიტრიდატ,[u] მითრიდატე
სომხეთის მეფე
მ.35-51[v]
ასული[p]
ზენობია[p]რადამისტი[p]
†59[w]
აზორკ,
არსოკ,
მიტრიდატ II[p]
„არმაზის მეფე“
მ.87-103
არმაზელი,
ამაზაერ
„მცხეთის მეფე“
მ.87-103
დეროკ,
დერუკ
„არმაზის მეფე“
მ.103-113
ამზასპ I,
ამაზასპი
„მცხეთის მეფე“
მ.103-113
ღადანა[41]
ივერიის დედოფალი კონსორტი
მ.132-146
ფარსმან II ქველი
„არმაზის მეფე“
მ.113-129
მირდატ I
„მცხეთის მეფე“
მ.113-129
ცოლი ესვა სპარსთა მეფისა მონათესავე
ადამი,
ღადამი
ივერიის მეფე
მ.129-132
ფარსმან III
ივერიის მეფე
მ.146-182
ამზასპ II,
ამაზასპი
ივერიის მეფე
მ.182-186
ასულივოლოგასეს II [42]
სომხეთის მეფე
რევ მართალი[x][y]
ივერიის მეფე
186-213
სეპჶორა, სეფელია
ივერიის დედოფალი კონსორტი
ვაჩე
ივერიის მეფე
მ.213–231
ბაკურ I
ივერიის მეფე
მ.231–246
მირდატ II
ივერიის მეფე
მ.246–262
IV.ხოსროიან-სასანიანნი[44]
ასფაგური
ივერიის მეფე
მ.262–265
ქასრე (ხოსრო)მხევალი
თრდატ III
სომხეთის მეფე
მ.250-330
აშხენიპრინცესა აბეშურა[z]მირიან III
ივერიის მეფე
მ.265–342
ნანა, ულიატორის ასული[49]
დედოფალი კონსორტი
მიჰრანიდები
ხოსროვ IIIსალომე
სომეხი პრინცესა

გ.361
რევი[aa]ბაქარ I[ab]
ივერიის მეფე
მ.342–364
ასულიფეროზი
(რან-მოვაკანის ერისთავი)
თრდატი
ივერიის მეფე
მ.393–405
მირდატ III
ივერიის მეფე
მ.364–379
ხურსიძე
ასული (პირველი ცოლი ვარაზ-ბაქარისა)ვარაზ-ბაქარ
ანუ ბაქარ II

ივერიის მეფე
მ.379–393
ასული (მეორე ცოლი ვარაზ-ბაქარისა)
პეტრე იბერი (მურვანოსი)მირდატ IV
ივერიის მეფე
მ.408–410
თრდატიფარსმან IV
ივერიის მეფე
მ.405–408
არჩილ I[ac]
ივერიის მეფე
მ.410–434
მარიამიბარზაბოდი
გარდმანის
მიჰრანიდი უფლისწული
მირდატ V
ივერიის მეფე
მ.434–448
საგდუხტი (სარანდუხტ)ვარაზ-ბაკური
სპარსეთის მეფემირანდუხტბალენდუხტი[ad]
ივერიის
დედოფალი კონსორტი
ვახტანგ I
ივერიის მეფე
მ.446–499
ელენე[ae]ხუარანძე
(ხვარამზე)
ბაკური (სომხითის პიტიახში)
დაჩი[af]
ივერიის მეფე
მ.499–514
ასული
დ. 455
ლეონ
დ.~470
მირდატ (ჯავახეთ-კლარჯეთის ერისთავი)
დ.~472
ძეასული
ბაკურ II
ივერიის მეფე
მ.514–528
ფარსმან V
ივერიის მეფე
მ.528–542
ძე
ფარსმან VI
ივერიის მეფე
მ.542–557

V.ბაგრატიონები[56]
ასულისოლომონი[57]
ბაკურ III
ივერიის მეფე
557–570
მოშალე[57] (მუშელ)ბაგრატ[57]აბგავარ[57]გუარამ[57][ag], გვარამ, გურამ
ივერიის მეფე
მ.575–600
საჰაკ[57] (სააკ)ასამ,[57] ოსამ (უსამ)ვარზვარად,[57] ვარაზვარდ (ვარზავარად)
ადარნასე I
ივერიის მთავარი
მ.619–639
სტეფანოზ I
ივერიის მთავარი
მ.600–619
დემეტრე (ჯვარპატიოსნის ამშენებელი)
სტეფანოზ II
ივერიის მთავარი
მ.639–663
გვარამ (ჯავახეთ-კლარჯეთის მფლობელი)
მირი
ივერიის მეფე
მ.663–668
არჩილი[ah]
ივერიის მეფე
მ.668–718
დარია[60]ვარაზ-ბაკურ
I ასული[ai]II ასული[aj]III ასული[ak]IV ასული[al]V ასული[am]VI ასული[an]VII ასული[ao]იოვანე
ივერიის მთავარი
მ.718–786
გურანდუხტმარიამმირანდუხტშუშანნერსე
ადარნასე ერისთავთ ერისთავიფილიპესტეფანოს
ტაო-კლარჯეთის ბაგრატიონები[ap][IV][63]ჯუანშერი (ჯვანშერი)
ივერიის მთავარი
მ.718–787
ლატავრაგურგენიაშოტ დიდი, კურაპალატი
(†826 წლის, 26 იანვარს.
დამარხულია არტანუჯის ეკლესიაში.)
უხუცესი ადარნასე I
ცოლი
ბაგრატ შაროელი ხელმწიფის ქალი ბევრელი (მერჩული)
ბაგრატ I კურაპალატი
ცოლი
სომეხთა მეფისა სუმბატ აღმსარებლის ქალი
(†876)
უმრწემესი გვარამ მამფალი
ცოლი
დაჲ სომეხთა მეფის სუმბატ I დიდისა
(†882 წელს მონაზნობაში; დამარხულია ოპიზის მონასტერში).
ქალი
ცოლი აფხაზთა მეფის თევდოსი I-ის
(789–816)

მატ. ქართლ., გვ. 162.
გურგენ I
ერისთ. ერისთავი
კურაპალატი 881 წლიდან
(†891)
აშოტ II კეკელაჲ
(†867)
სუმბატ I მამფალი, არტანუჯელი, დიდი (კონსტ.), ანთიპატოს-პატრიკი
(†889)
დავით I,
კურაპალატი 876 წლიდან
ცოლი
კლარჯელი სუმბატ I-ს, მამფლის ცოლის ბიძაშვილი (კონსტ.)
(†881)
ადარნასე I,
მონაზნობაში არსენი (ადიშის სახარება) (†874, უშვილოდ).
აშოტ II
(†885, უძეოდ).
ნასრ, ნასრა, ნასრე
(†888, უშვილოდ).
აშოტ III
(†869, უძეოდ)
ქალი
ცოლი ჯერ აფხაზთა მეფის ადარნასესი, შემდეგ აფხაზთა მეფის ბაგრატ I-ს (861–873)
ადარნასე II
(†896)
აშოტ III კუხი
ერისთ. ერისთავი
მაშენებელი ტბეთის ტაძრისა
(†918, უშვილოდ).
გურგენ IIსუმბატ II არტანუჯელი, ანთიპატრიკიდავით I მამფალი, დიდი (კონსტ.)
(†943 წ. 20 თებერვალს მონაზნობაში).
ბაგრატ I მამფალი, მაგისტროსი (კონსტ.), არტანუჯელი
(†909 წ. 20 აპრილს, აღვსების დღეს).
ადარნასე II, კურაპალატი;
ქართველთა მეფე 899 წლიდან;
ბანას ეკლესიის მაშენებელი;
ცოლი
დავით I, მამფლის არტანუჯელის ქალი (კონსტ.)
(†923)
დავით II
ერისთ. ერისთავი
(†908, უშვილოდ)
გურგენ IV, დიდი
ერისთ. ერისთავი, მაგისტროსი (კონსტ.)
ცოლი
ქალი აშოტ IV კისკასისა (კონსტ.)
(†941, თებერვლის 14, უძეოდ).
დინარ დედოფალი
ჰერეთის პატრიკის ადარნასეს ცოლი.
სუმბატ III, არტანუჯელი
ერისთ. ერისთავი
ირთავს თავის ბიძის, ბაგრატ I-ის ქალს (კონსტ.)
(†988)
ქალი
ცოლი ადარნასე II ქართველთა მეფისა (კონსტ.)
ადარნასე III, კლარჯი,
მონაზნობაში ბასილი
(†945)
გურგენ III, ერისთავი
(†923)
აშოტ IV კისკასი
პატრიკი (კონსტ.); ირთავს აფხაზთა მეფის გიორგი II-ის ქალს (†939 ივნისში, უძეოდ).
დავით III ერისთავი
(†922)
ქალი
ცოლი თავის ბიძაშვილის სუმბატ III-ის.
დავით II
ქართველთა მეფე
(923–937), მაგისტროსი (კონსტ.) (†937, უძეოდ).
ბაგრატ II (ერისთავთა შორის)
ბაგრატ I, ქართველთა მეფე (937 წლიდან, იშხნის წარწერა), მაგისტროსი
(†945 მარტში)
აშოტ IV კურაპალატი
ქართველთა ზედა მთავარი (მერჩული)
(†954)
სუმბატ I
ერისთ. ერისთავი 951 (მერჩული);
ანთიპატოს პატრიკი
(იშხნის წარწერა)

კურაპალატი 954 წლიდან; დოლისყანის ეკლესიის მაშენებელი (†958)
ქალი
ცოლი აფხაზთა მეფის კონსტანტინე III-ის (871–912)
ქალი
ცოლი აბას სპარაპეტისა, სომეხთა მეფის აშოტ I ბაგრატუნიანის ძმისა (ყარსის წარწერა)
ქალი
ცოლი აფხაზთა მეფის კონსტანტინე III-ის ძის ბაგრატ II-ის
იშხანიკ,
ჰერეთის მთავარი
ბაგრატ II, არტანუჯელი,
ირთავს მეფის ბაგრატ II რეგვენის ქალს (†988, მამის გარდაცვალების 40 დღის უკან).
დავით IV
(†992–994 წლებს შორის)
გურგენ V
(†968)
ქალი
ცოლი გურგენ IV დიდისა, მაგისტროსისა (კონსტ.)
ბაგრატ IIIადარნასე III
მაგისტროსი 945;
კურაპალატი 958;
(†961, ძალდატანებით ფიჩოსანქმნილი შვილთა მიერ)
ბაგრატ III ერისთავთ ერისთავი, ხოლო მეფეთა შორის
ბაგრატ II რეგვენი
ქართველთა მეფე
(†994)
(ბაგრატ III ერისთავთ ერისთავი)
აშოტ V
(†954, უძეოდ).
ადარნასე IV კურაპალატი
(†983)
სუმბატ IV
კლარჯი, არტანუჯელი
(†1011, თმოგვის ციხეში)
გურგენ VI,
კლარჯი (†1012, თმოგვის ციხეში)
ბაგრატ IV
ერისთავთ ერისთავი, ოშკის ეკლესიის ერთ-ერთი მაშენებელთაგანი
(†966)
დავით III, დიდი
ერისთ. ერისთავი, მაგისტროსი,
კურაპალატი 978 წლიდან.
ტაოს მეფე. ოშკის, ხახულის, პარხლის ეკლესიათა მაშენებელი და განმაახლებელი ოთხთა ეკლესიისა
(†1001)
სუმბატ II
(†992, უშვილოდ).
გურგენ
მეფეთა მეფე
994 წლიდან,

მაგისტროსი 1001 წ. იშხნის პატარა ეკლესიის მაშენებელი.
ცოლი
გურანდუხტ, აფხაზთა მეფის გიორგი II-ის ასული
(†1008)
ქალი
ცოლი ბაგრატ II არტანუჯელისა.
დავით IV მცირე
ბაგრატ IV
კონსტანტინეპოლს წავიდა.
დემეტრე
კონსტანტინეპოლს წავიდა.
სენექერიმ ჰოვანეს არწრუნი
ვასპურაკანის
მეფე

მ.1003–1021
მართაბაგრატ V ერისთავი[aq];
იგივე ბაგრატ II
აფხაზთა მეფე 978 წელს, ქართლის კურაპალატი.
იგივე ბაგრატ III
ქართველთა მეფე 1008 წლიდან 1014 წლამდე.
აფხაზთა და ქართლის სამეფოების გამაერთიანებელი, საქართველოს პირველი მეფე (1008–1014);
ქუთაისის, ბედიის და ნიკორწმინდის ტაძრების მაშენებელი.
(†1014, 7 მაისს; დამარხულია ბედიაში).
სუმბატ III
მოსაზრებით ქრონიკის ავტორი
მარიამი
დედოფალი კონსორტი
1014-~.1018
გიორგი I
საქართველოს მეფე
დ.998/1002–გ.1027
მ.1014-1027
ალდა (ალდე)
ალანიელი
ბასილ
ბაგრატის ძე

დ.~981-გ.~1040
გურანდუხტი
გ.1072 წლამდე
მართაკატაჲელენე არგიროსი
საქართველოს
დედოფალი კონსორტი
გ.~1033
ბაგრატ IV
საქართველოს მეფე
დ.1018–გ.1072
მ.1027–1072
ბორენა
ალანიელი

დედოფალი კონსორტი
მ.~1032–1033
დემეტრე
ანაკოფიელი

გ.1042
ელენეგიორგი II
საქართველოს მეფე
დ.~1054–გ.1112
მ.1072–1089
მარიამი მიხეილ VII
ბიზანტიის
იმპერატორი

მ.1071–1078
მართა-მარიამი
ბიზანტიის
იმპერატრიცა კონსორტი
მ.1071–1081
ნიკიფორე III
ბიზანტიის
იმპერატორი

მ.1078–1081
დავითი
რუსუდანიდავით IV
საქართველოს მეფე
დ.1073–გ.1125
მ.1089–1125
გურანდუხტიათონ
ალანიელი
დემეტრე I
საქართველოს მეფე
დ.~1093–გ.1156
მ.1125–1154;
1155–1156
ვახტანგი, ცუატა
დ.~1118–გ.1138
გიორგიზურაბი
გ.1125
თამარი
გ.1161
კატაჲრუსუდანიჯადარონ
ალანიელი
დავით V
საქართველოს მეფე
მ.1154–1155
რუსუდანიგიორგი III
საქართველოს მეფე
მ.1156–1184
ბურდუხანიასული
დემნა
(დემეტრე)

დ.1155 წლამდე
გ.~1178
მანუელ კომნენოსირუსუდანი
დ.1158/1160
იური
ბოგოლიუბსკი

ნოვგოროდის პრინცი
მ.1172–1175
თამარი[ar]
საქართველოს დედოფალი
დ.~1160–გ.1213
მ.1184–1213
დავით სოსლანი
მეფე-კონსორტი
მ.~1187/1189
–~1207
ალექსი კომნენოსიდავით კომნენოსიგიორგი IV[as]
საქართველოს მეფე
დ.1191–გ.1223
მ. 1213–1222/1223
რუსუდანი
საქართველოს დედოფალი
დ.~1194–გ.1245
მ.1223–1245
ღიას ად-დინი
1223–c.1226
დავით VII
საქართველოს მეფე
დ.1215–გ.1270
მ.1247–1270.
დავით VI
საქართველოს მეფე
დ.1225–გ.1293
მ.1245–1259
იმერეთის მეფე
მ.1259–1293
მიუინ ალ-დინ ფარვანაგურჯი-ხათუნი
მოღვაწეობის წლები
1237-1286
რუმის
დედოფალი კონსორტი
ქეი-ხოსროვ II
რუმის სელჯუკთა
სულთანი
გიორგითამარიდემეტრე II
საქართველოს მეფე
დ.1259–გ.1289
მ.1270–1289
ვახტანგ II
საქართველოს მეფე
მ.1289–1292
კონსტანტინე I
იმერეთის მეფე
მ.1293–1327
მიქელი
იმერეთის მეფე
მ.1327–1329
ქეი-ყუბად II
რუმის სულთანი
მ.1249–1257
პრინცი
ლაშა
პრინცი
მანუელი
პრინცესა
რუსუდანი
პრინცი
ბაიდუ
პრინცი
იადგარი
დავით VIII
საქართველოს მეფე
დ.1273–გ.1311
მ.1293–1311
გიორგი V
საქართველოს მეფე
დ.1286/89–გ.1346
მ.1299–1302;
1314–1346
ვახტანგ III
საქართველოს მეფე
დ.1276–გ.1308
მ.1302-1308
რიფსიმე
საქართველოს
დედოფალი კონსორტი
მ.1301/1302–
1304/1308
ჯიაჯაყ ჯაყელი
ტრაპიზონის
იმპერატრიცა კონსორტი
მ.~1300–1330
ალექსი II
ტრაპიზონის
იმპერატორი
მ.1297–1330
გიორგი VI
საქართველოს მეფე
მ.1311–1313
დავითი IX
საქართველოს მეფე
მ.1346–1360
დემეტრე
დმანისის
მმართველი
გიორგი
სამშვილდის
მმართველი
ალექსი III
ტრაპიზონის იმპერატორი
დ.1338–გ.1390
მ.1349–1390
ელენა კომნენა
საქართველოს
დედოფალი კონსორტი
1360–1366
ბაგრატ V
საქართველოს მეფე
მ.1360–1393
ანა კომნენა
ტრაპიზონელი

დ.1357-გ.1406
დედოფალი კონსორტი
მ.1367-1393
გულქან-
ევდოკია

ტრაპიზონის
იმპერატრიცა კონსორტი
მ.1390–1395
მანუელ III
ტრაპიზონის იმპერატორი
დ.1364–გ.1417
მ.1390-1417
გიორგი VII
საქართველოს მეფე
გ.1405/1407
მ.1393/1395-
1407/1405
კონსტანტინე I
საქართველოს მეფე
მ.1405/1407-1412
დავითითამარიოლიმპიასი
ალექსანდრე I
საქართველოს მეფე
დ.1386–გ.1445/46
მ.1412–1442
ბაგრატიპრინცი გიორგი
საქართველოს თანა-მეფე
მ.1408-1412
ვახტანგ IV
საქართველოს მეფე
დ.~1413–1446
მ.1442-1446
ბაგრატიონი
დ.~1411/1412 –
გ.1438 წლამდე
ტრაპიზონის
იმპერატრიცა კონსორტი
მ.1429–~.1438
პრინცი
დემეტრე

დ.~.1413-გ.1453
საქართველოს თანა-მეფე
მ.1433–1446
გიორგი VIII
საქართველოს მეფე
დ.1417–გ.1476
მ.1446–1476
დავით II
სრულიად საქართველოს
კათოლიკოს-პატრიარქი
1426–1428
ზაალიბაგრატ VI
დ.~1439–გ.1478
იმერეთის მეფე
მ.1463–1478
საქართველოს მეფე
მ.1465–1478
დავითი
კონსტანტინე II
დ.~1447–გ.1505
საქართველოს მეფე
(ქართლი)
მ.1478–1505
ალექსანდრე I
დ.1445/c.1456–
გ.1511
კახეთის მეფე
1476–1511
ალექსანდრე II
საქართველოს მეფე
მ.1478
იმერეთის მეფე
მ.1483–1510
ქართლის
ბაგრატიონები
კახეთის
ბაგრატიონები
იმერეთის
ბაგრატიონები
ქართული გვირგვინი, საქართველოს ხელოვნების სასახლე – კულტურის ისტორიის მუზეუმი თბილისში, საქართველო.
King of All Georgia
მეფე ყოვლისა საქართველოჲსა
გაერთიანებული საქართველოს
უკანასკნელი ქართველი მონარქის,
გიორგი VIII-ის სვეტიცხოვლის ფრესკა
Details
First monarchპირველი მონარქი
ფარნავაზი
Last monarchუკანასკნელი მონარქი
გიორგი VIII
Formationფორმირება
302 ქრ. წ.
Abolitionაბოლიცია[V]
1801[at]ქართლ-კახეთი
(აღმოსავლეთ საქართველო)
1810[at]იმერეთი
(დასავლეთ საქართველო)
Residenceრეზიდენცია
არმაზი
მცხეთა
არტანუჯი (ახლა თურქეთში)
ქუთაისი
თბილისი
გრემი
თელავი
Pretender(s)პრეტენდენტები
ნუგზარ ბაგრატიონი (სადავო)[71]
დავით ბაგრატიონი (სადავო)[72]
მეფობამდელი პერიოდი ქართველთა ცხოვრებაში და მისი ქრონოლოგია
ბაგინეთის მთაში აღმოჩენილი სამეფო სარეცლის[VI][VII] ფეხის გარესაკრავი[VIII], ახ. წ. II საუკუნე. ინახება თბილისში, საქართველოს ეროვნულ მუზეუმში.
  • ძვ. წ. 2723: თარგამოსის, ანუ თოგორმას სახლის მოსვლა სამხრეთ კავკასიაში;
  • ძვ. წ. 2652: ნებროთთან თარგამოსიანელების ომი და ნებროთის დამარცხება;
  • ძვ. წ. 1682: მცხეთოსის გარდაცვალების შემდეგ მის მემკვიდრეებს შორის დაწყებული შუღლი და „შვიდთა ვარსკვლავთა“ თაყვანისცემაზე გადასვლა;
  • ძვ. წ. 1647: თარგამოსიანთა ლაშქრობა კავკასიის ჩრდილოეთით ხაზართა (სკვითთა) წინააღმდეგ და იქ სიმაგრის - ციხის აგება;
  • ძვ. წ. 1639: ხაზართა მიერ ქართლის დაპყრობა;
  • ძვ. წ. 1607: სპარსთა მეფის აფრიდონის ერისთავის არდამის ქართლში მმართველობის ხანა და მისგან ქართველების მიერ ქვითკირის საქმის ათვისება;
  • ძვ. წ. 1515: სპარსთა მეფე ქეკაპოსის (ვახუშტისთან ქექეოს) მიერ ქართლის კვლავაც დახარკვა;
  • ძვ. წ. 1495: მოსეს მეთაურობით ებრაელთა მიერ ზღვის „განვლა“, უდაბნოში მისვლა და ქართველების მიერ სპარსთაგან თავის დახსნა;
  • ძვ. წ. 1467: ფარაბოროტის (ვახუშტისთან ფარაშოტის/ფარემუზის) მოსვლა საქართველოში და ქართველთა მიერ მისი დამარცხება;
  • ძვ. წ. 1459: ქაიხოსრო/ქიახსარის (ვახუშტის მიხედვით ხოსრო) მოსვლა საქართველოში და ქართველთა კვლავაც დამორჩილება;
  • ძვ. წ. 1424: ქართველების მიერ სპარსთაგან კვლავაც თავის დახსნა და საქართველოში „თურქთა“ მოსვლა;
  • ძვ. წ. 586: ნაბუქოდონოსორისაგან ლტოლვილი ურიების მოსვლა საქართველოში;
  • ძვ. წ. 542: ვაშტაშაბ (ვახუშტისთან გოსტაშაბ) სპარსთა მეფის ძის, სპანდიატ რვალის (ვახუშტისთან სპანდიერ), საქართველოში მოსვლა, მაგრამ მალევე უკუქცევა;
  • ძვ. წ. 530: სპარსთა მეფის, სპანდიატის ძის, ბარამის (ვახუშტისთან ბაამი) შემოსვლა და ქართველთა დამორჩილება;
  • ძვ. წ. 326: ალექსანდრე მაკედონელის ქართლში მოსვლა და აქ გამგებლად აზოს დატოვება.

გურგენისა და გურანდუხტის შვილი ბაგრატი 978 წ. გახდა აფხაზთა მეფე. ამიტომ მამა-მისმა გურგენმა, რომელიც გაცილებით გვიან, 994 წელს გამეფდა, გამეფებისთანავე მიიღო მეფეთ მეფის წოდება. ეს იყო პირველი „მეფეთ მეფე“ საქართველოში (994–1008). მისი შვილი ბაგრატი აფხაზთა მეფეებს შორის რიგით იყო ბაგრატ II, მაგრამ მან მამის სიცოცხლეშივე, დავით დიდი კურაპალატის გარდაცვალების შემდეგ (1001 წ.) ქართლის კურაპალატის წოდებაც მიიღო, ხოლო მამის სიკვდილის შემდეგ, 1008 წელს, იგი ქართველთა მეფეც გახდა. ამრიგად გაერთიანდა აფხაზთა და ქართველთა სამეფოები, ამიერკავკასიის ორი უდიდესი და უმთავრესი სამეფო, რომელნიც ჩამოყალიბდნენ ერთიან საქართველოს სამეფოდ.[137]

პორტრეტი სახელი მეფობის წლები სამეფოს ნაწილი გაერთიანებული საქართველოს სამეფოს ნაწილი.
ბაგრატ III კურაპალატი,
გურგენის და გურანდუხტის ძე;
დავით III-ის შვილობილი.
1008†1014 გაერთიანებული საქართველო
გიორგი I კურაპალატი,
ბაგრატ III-ის და მართას ძე
1014–1027 გაერთიანებული საქართველო
ბაგრატ IV კურაპალატი,
გიორგი I-ის და მარიამ ვასპურაკანელის ძე
1027–1072
(1027–1037 წლებში მარიამის (Մարիամ) მეურვეობის ქვეშ)
გაერთიანებული საქართველო
გიორგი II კურაპალატი,
ბაგრატ IV-ის და ბორენა ალანიელის ძე
1072–1089
(1089–1112 წლებში ნომინალურად)
გაერთიანებული საქართველო
დავით IV აღმაშენებელი​,
გიორგი II-ის და ელენეს ძე
1089†1125 გაერთიანებული საქართველო
დემეტრე I,
დავით IV-ის და რუსუდანის ძე
1125–1154 გაერთიანებული საქართველო
დავით V,
დემეტრე I-ის
პირველი შვილი
1154–1155 გაერთიანებული საქართველო
დემეტრე I,
დავით IV-ის და რუსუდანის ძე
1155†1156 გაერთიანებული საქართველო
გიორგი III,
დემეტრე I-ის
მეორე შვილი
1156–1184 გაერთიანებული საქართველო
თამარი,
გიორგი III-ის და ბურდუხანის ასული
1184†1213
(1178–1184 წლებში
გიორგი III-ის თანამოსაყდრე)
გაერთიანებული საქართველო
გიორგი IV ლაშა,
დავით სოსლანის და თამარ დედოფლის ძე
1213–1223
(1207–1213 წლებში
თამარის თანამოსაყდრე)
გაერთიანებული საქართველო
რუსუდანი,
დავით სოსლანის და თამარ დედოფლის ასული
1223–1245 გაერთიანებული საქართველო
დავით VI ნარინი,
ღიას ად-დინის და რუსუდანის ძე
1245–1259
(1230–1245 წლებში
რუსუდანის თანამოსაყდრე.
1247 წლიდან დავით VII-ის
უმცროსი თანამმართველი)
გაერთიანებული საქართველო
1259-სა და 1330 წლებს შორის, მონღოლთა შემოსევების შედეგად იმერეთი, დანარჩენი საქართველოსგან ცელკე, ცალკეული მეფეების მიერ იმართებოდა. დავით VI და დავით VII, რომლებიც მმართველობდნენ ერთად როგორც მონღოლთა ვასალები, ახლა მართავენ ქვეყნის სხვადასხვა ნაწილს. იმერეთს კიდევ ჰქონდა დამოუკიდებლობის რამდენიმე პერიოდი, 1387-სა და 1402 წლებს შორის (თემურლენგის საქართველოში შემოსევების დროს), და ხელმეორედ 1462-სა და 1466 წლებს შორის.

  გაერთიანებული საქართველო   აღმოსავლეთ საქართველო   დასავლეთ საქართველო/ იმერეთის სამეფო

დავით VII ულუ,
გიორგი IV-ის უკანონო ძე
1247–1259
(როგორც დავით VI-ის
უფროსი თანამმართველი)
გაერთიანებული საქართველო პორტრეტი სახელი მეფობის წლები სამეფოს ნაწილი
გაერთიანებული საქართველოს სამეფოს ნაწილი.
1259–1270 აღმოსავლეთ საქართველო დავით I,
ღიას ად-დინის და რუსუდანის ძე
1259–1293 დასავლეთ საქართველო
დემეტრე II თავდადებული,
დავით VII-ის და გვანცა კახაბერიძის პირველი შვილი
1270†1289 აღმოსავლეთ საქართველო
ვახტანგ II​,
დავით VI-ის და თამარ ამანელისძის პირველი ძე
1289–1292 აღმოსავლეთ საქართველო
დავით VIII,
დემეტრე II-ის და თეოდორა დიდი კომნენოსი ტრაპიზონელის პირველი ძე
1293–1298 აღმოსავლეთ საქართველო კონსტანტინე I,
დავით VI-ის და თამარ ამანელისძის მეორე ძე
1293–1327 დასავლეთ საქართველო
ვახტანგ III,
დემეტრე II-ის და თეოდორე დიდი კომნენოსი ტრაპიზონელის მეორე ძე
1298 აღმოსავლეთ საქართველო
გიორგი V,
დემეტრე II-ის და ნათელა ჯაყელის ძე
1299 აღმოსავლეთ საქართველო
ვახტანგ III,
დემეტრე II-ის და თეოდორე დიდი კომნენოსი ტრაპიზონელის მეორე ძე
1300†1308 აღმოსავლეთ საქართველო
გიორგი VI მცირე
(უფლისწულ გიორგის მეურვეობის ქვეშ),
დავით VIII-ის ძე
1308–1318 აღმოსავლეთ საქართველო
გიორგი V ბრწყინვალე,
დემეტრე II-ის და ნათელა ჯაყელის ძე
1318–1330 აღმოსავლეთ საქართველო მიქელ I,
დავით VI-ის და თამარ ამანელისძის მესამე შვილი
1327–1329 დასავლეთ საქართველო
ბაგრატ I მცირე,
მიქელის ძე
1329–1330 დასავლეთ საქართველო
1330–1346 გაერთიანებული საქართველო გაერთიანებული საქართველოს სამეფოს ნაწილი.
დავით IX,
გიორგი V-ის ძე
1346–1360 გაერთიანებული საქართველო
ბაგრატ V დიდი,
გიორგი V-ის ძე
1360–1393 გაერთიანებული საქართველო
გიორგი VII,
ბაგრატ V-ის და ელენა დიდი კომნენოსი ტრაპიზონელის ძე
1393–1407 გაერთიანებული საქართველო ალექსანდრე I,
ბაგრატ I-ის პირველი ძე
1387–1389 იმერეთის სამეფო (პროვინციის მეფე)
გიორგი I,
ბაგრატ I-ის მეორე ძე
1389–1392 იმერეთის სამეფო (პროვინციის მეფე)
ვაკანტური (1392–1396)
კონსტანტინე II,
ბაგრატ I-ის მეორე ძე
1396–1402 იმერეთის სამეფო (პროვინციის მეფე)
კონსტანტინე I,
ბაგრატ V-ის და ანა დიდი კომნენოსი ტრაპიზონელის ძე
1407–1412 გაერთიანებული საქართველო გაერთიანებული საქართველოს სამეფოს ნაწილი.
ალექსანდრე I დიდი,
კონსტანტინე I-ის და ნათია ამირეჯიბის ძე
1412–1442 გაერთიანებული საქართველო
ვახტანგ IV,
ალექსანდრე I-ის და დულანდუხტ ორბელიანის ძე
1442–1446 გაერთიანებული საქართველო
გიორგი VIII,
ალექსანდრე I-ის და თამარის ძე
1446–1462 გაერთიანებული საქართველო

ქართლ-კახეთის, იმერეთის, ქართლ-იმერეთის, კახეთის და ქართლის მეფეები[143]

[edit]

1490 წელს, რამდენიმე ათეული წლის შიდა უთანხმების შემდეგ, ეროვნული საბჭო შეთანხმდა საქართველოს სამეფოს სამ ნაწილად დაყოფის შესახებ.[144][145] მეფეებმა დაყოფილი საქართველოს დიდი ნაწილი შეინარჩუნეს. დაყოფის შედეგად წარმოიშვა ბაგრატიონთა ქართლის სამეფო მისი ძველი სახელწოდებით, იმერეთის სამეფო და კახეთის სამეფო.

პორტრეტი სახელი პორტრეტი სახელი პორტრეტი სახელი
ბაგრატ II,
უფლისწულ გიორგის და გულქანის ძე
1462–1466
გიორგი VIII,
ალექსანდრე I-ის და თამარის ძე
1462–1466
ბაგრატ VI,
უფლისწულ გიორგის და გულქანის ძე
1466–1478
გიორგი I,
ალექსანდრე I-ის და თამარის ძე
(გიორგი VIII კახეთში მეფობდა როგორც გიორგი I)
1466–1476
კონსტანტინე II,
დიმიტრის და გულშარის ძე
1478–1484
ალექსანდრე I
გიორგი I-ის ძე
1476–1511
ალექსანდრე II
ბაგრატ VI-ის ძე
1484–1510
კონსტანტინე II
დიმიტრის და გულშარის ძე
1484–1505
დავით X
კონსტანტინე II-ის ძე
1505–1525
ბაგრატ III
ალექსანდრე II-ის ძე
1510–1565
გიორგი II ("ავგიორგი")
ალექსანდრე I-ის ძე
1511–1513
1513-1518
ლევან I
გიორგი II-ის ძე
1518–1574
გიორგი IX
კონსტანტინე II-ის ძე, დავით X-ის ძმა
1525–1527
ლუარსაბ I
დავით X-ის ძე, გიორგი IX-ის ძმისშვილი
1527–1556
სიმონ I
ლუარსაბ I-ის ძე
1556–1569
პირველი ზეობა
გიორგი II
ბაგრატ III-ის ძე
1565–1585
დავით XI (დაუთ-ხანი)
ლუარსაბ I-ის ძე, სიმონ I-ის ძმა
1569–1578
ალექსანდრე II
ლევანის ძე
1574–1601
პირველი ზეობა
სიმონ I
ლუარსაბ I-ის ძე
1578–1600
მეორე ზეობა
ლევანი
გიორგი II-ის ძე
1585–1590
როსტომი
კონსტანტინე ბატონიშვილის ვაჟი. ბაგრატ III-ის შვილიშვილი, ლეონის ბიძაშვილი.
1590
პირველი ზეობა
ბაგრატ IV
ალექსანდრე II-ის შვილთაშვილი. ბაგრატ III-ის მეორე ვაჟის, თეიმურაზ ბატონიშვილის ძე.
1590
პრეტენდენტი
როსტომი
კონსტანტინე ბატონიშვილის ვაჟი. ბაგრატ III-ის შვილიშვილი, ლეონის ბიძაშვილი.
1590–1605
მეორე ზეობა
გიორგი X
სიმონ I-ის ძე
1600–1606
დავით I
ალექსანდრე II-ის ძე
1601–1602
ალექსანდრე II
ლევანის ძე, დავით I-ის მამა
1602–1605
მეორე ზეობა
კონსტანტინე I (კონსტანტინე ხანი)
ალექსანდრე II-ის ძე
1605
გიორგი III (ბაგრატიონი)
როსტომის ძმა
1605–1639
ლუარსაბ II
1606–1615
გიორგი X-ის ვაჟი
თეიმურაზ I (თეიმურაზ ხანი)
დავით I-ის ძე
1606–1625
პირველი ზეობა
ბაგრატ VII (ბაგრატ-ხანი)
დავით XI-ის ძე (დაუდ ხანი)
1616–1619
სიმონ II (სიმონ-ხანი)
ბაგრატ VII-ის ძე (ბაგრატ ხანი)
1619–1625
თეიმურაზ I (თეიმურაზ ხანი)
დავით I-ის ძე
1625–1633
მეორე ზეობა
როსტომი (როსტომ ხანი)
დავით XI-ის ძე (დაუდ ხანი)
1633–1658
თეიმურაზ I (თეიმურაზ ხანი)
დავით I-ის ძე

1634–1648
მესამე ზეობა
ალექსანდრე III
გიორგი III-ის ძე
1639–1660
სპარსეთის მმართველობა (1648–1664)
ბაგრატ V
ალექსანდრე III-ის ძე
1660–1661
პირველი ზეობა
ვახტანგ V (შაჰ-ნავაზ ხანი)
როსტომის ნაშვილები ვაჟი, დაბადებული ბაგრატიონ-მუხრანელად
1658–1676
დარეჯანი
თეიმურაზ I-ის ასული
1661
პირველი ზეობა
არჩილ II
ვახტანგ V-ის ძე
1661–1663
პირველი ზეობა
დემეტრე გურიელი
1663
გურიის ერისთავი, მცირე ხნით პრაქტიკულად სრულიად იმერეთის მმართველი
ბაგრატ V
ალექსანდრე III-ის ძე
1663–1668
მეორე ზეობა
არჩილ II
ვახტანგ V-ის ძე
1664–1675
დარეჯანი
თეიმურაზ I-ის ასული
1668
მეორე ზეობა
დემეტრე გურიელი
1668–1669
გურიის ერისთავი, მცირე ხნით პრაქტიკულად სრულიად იმერეთის მმართველი
ბაგრატ V
ალექსანდრე III-ის ძე
1669–1678
მესამე ზეობა
არჩილ II
ვახტანგ V-ის ძე
1678–1679
მეორე ზეობა
გიორგი XI (შაჰ-ნავაზ ხან II, გურგინ ხანი)
ვახტანგ V-ის ძე
1676–1688
პირველი ზეობა
სპარსეთის მმართველობა (1675–1703)
ბაგრატ V
ალექსანდრე III-ის ძე
1679–1681
მეოთხე ზეობა
გიორგი III (გურიელი)
გურიის უფლისწული, იმერეთის გვირგვინ ჩამორთმეული
1681–1683
ალექსანდრე IV
ბაგრატ V-ის ძე
1683–1695
პირველი ზეობა
ერეკლე I (ერეკლე I, ნაზარ ალი ხანი)
თეიმურაზ I-ის შვილიშვილი, დათუნა ბატონიშვილის ძე
1688–1703
არჩილ II
ვახტანგ V-ის ძე
1695–1696
მესამე ზეობა
გიორგი IV (გოჩია)
1696–1698
არჩილ II
ვახტანგ V-ის ძე
1698
მეოთხე ზეობა
სიმონი
ალექსანდრე IV-ის უკანონო შვილი
1698–1701
მამია (გურიელი, "დიდი გურიელი", "შავი გურიელი")
გურიის ბატონიშვილი, გიორგი III გურიელის და თამარ ჩიჯავაძის შვილი
1701–1702
პირველი ზეობა
გიორგი V
ბატონიშვილი გიორგი-მალაქია აბაშიძე
1702–1703
გიორგი XI (შაჰ-ნავაზ ხან II)
ვახტანგ V-ის ძე
1703–1709
მეორე ზეობა
ერეკლე I (ერეკლე I, ნაზარ ალი ხანი)
თეიმურაზ I-ის შვილიშვილი, დათუნა ბატონიშვილის ძე.
1703–1709
გიორგი VI
ალექსანდრე IV-ის უკანანო შვილი
1703–1711
პირველი ზეობა
ქაიხოსრო
ლევან ბატონიშვილის ძე. ვახტანგ V-ის შვილიშვილი, გიორგი XI-ის ძმისწული
1709–1712
დავით II (იმამ ყული ხანი)
ერეკლე I-ის ძე
1709–1722
მამია (გურიელი, "დიდი გურიელი", "შავი გურიელი")
გურიის ბატონიშვილი, გიორგი III გურიელის და თამარ ჩიჯავაძის შვილი
1711–1712
მეორე ზეობა
სიმონ ჯანიშინი
ლევან ბატონიშვილის ძე. ვახტანგ V-ის შვილიშვილი, გიორგი XI-ის ძმისწული
1712–1714
გიორგი VI
ალექსანდრე IV-ის უკანანო შვილი
1712–1713
მეორე ზეობა
მამია (გურიელი, "დიდი გურიელი", "შავი გურიელი")
გურიის ბატონიშვილი, გიორგი III გურიელის და თამარ ჩიჯავაძის შვილი
1713–1714
მესამე ზეობა
გიორგი VI
ალექსანდრე IV-ის უკანანო შვილი
1714–1716
მესამე ზეობა
იესე (ალი-ყული ხანი, მუსტაფა ფაშა)
ვახტანგ V-ის შვილიშვილი, ქაიხოსროს ძმა
1714–1716
პირველი ზეობა
ბაქარი
რეგენტი
ვახტანგ VI-ის ძე
1716–1719
ვახტანგ VI ("მეცნიერი", "კანონმდებელი", Ḥosaynqolī Khan)
ვახტანგ V-ის შვილიშვილი, ქაიხოსროს და იესეს ძმა
1719–1724
ვახტანგ VI-ის დროშა.
გიორგი IV გურიელი
გურიის ბატონიშვილი, მამია III გურიელის და ელენეს (ბატონიშვილ გიორგი აბაშიძის ასული) შვილი
1716
გიორგი VI
ალექსანდრე IV-ის უკანანო შვილი
1716-1720
მეოთხე ზეობა
ალექსანდრე V
გიორგი VI-ის ძე
1720–1741
პირველი ზეობა
კონსტანტინე II (მაჰმად ყული ხანი)
ერეკლე I-ის ძე
1722–1732
იესე (ალი-ყული ხანი, მუსტაფა ფაშა)
ვახტანგ V-ის შვილიშვილი, ქაიხოსროს ძმა
1724–1727
მეორე ზეობა
ოტომანთა იმპერიის დირექტიული მმართველობა (1727–1735)
ალექსანდრე III (ალი-მირზა)
დავით II-ის (იმამყულია-ხანი) ძე
1735-1737
სპარსეთის იმპერიის დირექტიული მმართველობა (1737–1744)
თეიმურაზ II
ერეკლე I-ის ძე
1732–1744
პირველი ზეობა
გიორგი VII
გიორგი VI-ის და თამარის (მამია III გურიელის ასული) შვილი, ალექსანდრე V-ის ძმა
1741
ალექსანდრე V
გიორგი VI-ის ძე, გიორგი VII-ის ძმა
1741–1746
მეორე ზეობა
თეიმურაზ II
ერეკლე I-ის ძე
1744–1762
მეორე ზეობა
ერეკლე II
თეიმურაზ II-ის ძე
1744–1762
პირველი ზეობა
მამუკა
1746–1749
ალექსანდრე V
გიორგი VI-ის ძე, გიორგი VII-ის ძმა
1749–1752
მესამე ზეობა

  ქართლ-კახეთის სამეფო   იმერეთის სამეფო   ქართლ-იმერეთის სამეფო   კახეთის სამეფო   ქართლის სამეფო   უმეფობა

იმერეთის (1752–1810) და ქართლ-კახეთის (1762–1801) მეფეები[143]

[edit]
სამეფო ქარტია გამოცემული ერეკლე II-ის მიერ, სტილიზებული როგორც „წყალობითა მღუთისათა ჩვენ იესიან დავითიან სოლომანიან ბაგრატოვანმან ძემან ცხებულის მეფის თეიმურაზისამან მეორე ირაკლი მეფემან საქართველოისამან ქართლისა კახეთისა...“
კავკასიის სამეფისნაცვლოს გენერალ-გუბერნატორები
(პირველი სამეფისნაცვლო)
სურათი სახელი
გრაფი, გენერალ-ანშეფი
პავლე სერგეის ძე პოტიომკინი
(1743-1796)
1785–1787
გენერალ-ანშეფი
პეტრე აბრამის ძე ტეკელი
(1720–1793)
1787–1789
გრაფი, გენერალ-ფელდმარშალი
ივანე პეტრეს ძე სალტიკოვი
(1730-1805)
1789–1790
გრაფი, გენერალ-პორუჩიკი
ანტონ ბოგდანის ძე დე ბალმენი
(1741–1790)
1790
გრაფი, გენერალ-ფელდმარშალი
ივან ვასილის ძე გუდოვიჩი
(1741-1820)
1790–1796
გრაფი, გენერალ-ანშეფი
ვალერიან ალექსანდრეს ძე ზუბოვი
(1771-1804)
1796
1796 წლის 31 დეკემბერს კავკასიის სამეფისნაცვლო გაუქმდა.
იხილეთ აგრეთვე
კავკასიის გუბერნატორები
სურათი სახელი
ნამდვილი საიდუმლო მრჩეველი
მიხეილ მიხეილის ძე ჟუკოვი
(1728–1803)
5.05.1785—1786
სახელმწიფო მრჩევლის მოვალეობის შემსრულებელი
ილარიონ სპირიდონის ძე ალექსეევი
(1744–1798)
1787—1788
გენერალ-მაიორი
სერგეი ათანასეს ძე ბრიანჩანინოვი
(–1802)
[28.10.]1789—[6.03.]1792
გენერალ-მაიორი
პეტრე მიხეილის ძე სკარჟინსკი
(1743–1805)
1793—1796
ნამდვილი საიდუმლო მრჩეველი
ალექსანდრე ვასილის ძე ალიაბიევი
(1746–1822)
1796—19.12.1796
1796 წლის 31 დეკემბერს კავკასიის ოლქი გაუქმდა.
გრაფი, გენერალ-ფელდმარშალი
ივან ვასილის ძე გუდოვიჩი
(1741-1820)
1796–1798
გრაფი, გენერალ-ლეიტენანტი
ირაკლი ივანეს ძე მარკოვი
(1753–1828)
1798–1799
სახელმწიფო მრჩევლის მოვალეობის შემსრულებელი
დიმიტრი ივანეს ძე კისილიოვი
(1761-1820)
1799
ბარონი, გენერალ-ლეიტენანტი
კარლ ფიოდორის ძე კნორინგი
(1746-1820)
1799–1801

ქართლის და კახეთის გაერთიანების პროცესი დაიწყო 1744 წელს, როდესაც კახეთის მეფე თეიმურაზ II დამტკიცებულ იქნა ქართლის მეფედ სპარსელების მიერ და კახეთი კი მის ვაჟს ერეკლე II-ს დაუტოვეს. ეს პროცესი დასრულდა 1762 წელს, როდესაც თეიმურაზ II გარდაიცვალა და ერეკლე II-მ გააერთიანა ორი სამეფო. თუმცა რუსეთის სამხრეთით გაფართოებამ ეს ევოლუცია შეზღუდა; რუსეთი გახდა ქართლ-კახეთის პროტექტორი 1783 წელს გაფორმებული გეორგიევსკის ტრაქტატის საფუძველზე. ხოლო ანექსირებულ იქნა 1801 წელს გიორგი XII-ის სიკვდილის შემდეგ. იმერეთმა დამოუკიდებლობა შეინარჩუნა რამდენიმე წლით მეტ ხანს, 1810 წლამდე.

სურათი სახელი სურათი სახელი
სოლომონ I
ალექსანდრე V-ის ძე
1752–1766
პირველი ზეობა
ერეკლე II
თეიმურაზ II-ის ძე
8 იანვარი, 1762–11 იანვარი, 1798
მეორე ზეობა
თეიმურაზი
გიორგი VI-ის ძე, სოლომონ I-ის ბიძაშვილი
1766–1768
სოლომონ I
ალექსანდრე V-ის ძე
1768–1784
მეორე ზეობა
დავით II
გიორგი VII-ის ძე
1784–1789
1790 წლის ივერიელთა ტრაქტატი
სოლომონ II (დავით-სოლომონი)
არჩილის ძე, სოლომონ I-ის ძმისწული
1789†1810
გიორგი XII
ერეკლე II-ის ძე
11 იანვარი, 1798–28 დეკემბერი, 1800
დავით ბატონიშვილი (დავით გამგებელი)
გიორგი XII-ის უფროსი ძე
28 დეკემბერი, 1800–18 იანვარი, 1801
1801 წლის ანექსია[146]
გიორგი XII-ის სიკვდილის შემდეგ და მანამ, ვიდრე დავით ბატონიშვილი ტახტს დაიკავებდა, რუსეთმა ქართლ-კახეთის სრული ინტეგრირება მოახდინა იმპერიაში და მონარქია გააუქმა. იმერეთი ანალოგიური სახით ანექსირებულ იქნა 1810 წელს სოლომონ II-ის დამხობის შემდეგ.

  ქართლ-კახეთის სამეფო   იმერეთის სამეფო   მეფის მოვალეობის შემსრულებელი   უმეფობა

ამიერკავკასიის მხარის შიდა საზღვრების ცვლილების პროექტი, რომელიც შემოთავაზებულ იქნა 1917 წელს შექმნილი შინაგან საქმეთა სამინისტროსთან არსებული დროებითი მთავრობის სპეციალური კომისიის მიერ.

თურქების იერიში კავკასიაზე 1918 წელს.
ამიერკავკასიის განსაკუთრებული კომიტეტი, თავმჯდომარე
9 (22) მარტი–15 (28) ნოემბერი, 1917
პორტრეტი სახელი
ვასილი აკიმოვიჩ ხარლამოვი
(1875–1957)
22 მარტი–28 ნოემბერი, 1917
კონსტიტუციურ-დემოკრატიული პარტია
ამიერკავკასიის განსაკუთრებული კომიტეტის თავმჯდომარე
ამიერკავკასიის კომისარიატი, პირველი თავმჯდომარე
15 (28) ნოემბერი, 1917–13 (26) მარტი, 1918
ევგენი პეტრეს ძე გეგეჭკორი
(1881–1954)
28 ნოემბერი, 1917–9 აპრილი, 1918
საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტია
ამიერკავკასიის კომისარიატის პირველი თავმჯდომარე
თანამდებობა გაუქმდა.
ამიერკავკასიის სეიმი, პირველი თავმჯდომარე
10 (23) თებერვალი–13 (26) მაისი, 1918
ნიკოლოზ (კარლო) სიმონის ძე ჩხეიძე
(1864–1926)
23 თებერვალი, 1918–26 მაისი, 1918
საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტია
ამიერკავკასიის სეიმის პირველი თავმჯდომარე
ამიერკავკასიის რუკა 1918 წელს, შედგენილი ბრიტანული არმიის მიერ. მონიშნულ საზღვრებში ნაჩვენებია ადფრ-ის მემკვიდრე-სახელმწიფოები, რომლებიც პრეტენზიას აცხადებდნენ ამავე ტერიტორიაზე.
ამიერკავკასიის დემოკრატიული ფედერაციული რესპუბლიკა, მინისტრთა საბჭოს თავმჯდომარე
9 (22) აპრილი–15 (28) მაისი, 1918
აკაკი ივანეს ძე ჩხენკელი
(1881–1954)
26 აპრილი, 1918–26 მაისი, 1918
საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტია
ამიერკავკასიის დემოკრატიული ფედერაციული რესპუბლიკის მინისტრთა საბჭოს თავმჯდომარე

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის თავმჯდომარეები და საქართველოს პარლამენტის პირველი თავმჯდომარე

[edit]
მთავარი სტატია: საქართველოს პირველი დემოკრატიული რესპუბლიკა[159][160] (26 მაისი, 1918 — 18 მარტი, 1921)
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა, მთავრობის თავმჯდომარეები საქართველოს პარლამენტი, თავმჯდომარე
პორტრეტი სახელი პორტრეტი სახელი
ნოე რამიშვილი
(1881–1930)
26 მაისი, 1918–24 ივნისი, 1918
საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტია
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის 1-ლი თავმჯდომარე.
1918 წლის 26 მაისს, 17:10 საათზე შეიქმნა საქართველოს პირველი დემოკრატიული რესპუბლიკა.
ნიკოლოზ (კარლო) ჩხეიძე
(1864–1926)
26 მაისი, 1918–16 მარტი, 1921
საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტია

26 მაისი, 1918–8 ოქტომბერი, 1918
ეროვნული საბჭოს თავმჯდომარე

8 ოქტომბერი, 1918–12 მარტი, 1919
საპარლამენტო ასამბლეის თავმჯდომარე

12 მარტი, 1919–25 თებერვალი, 1921
დამფუძნებელი კრების თავმჯდომარე

25 თებერვალი, 1921–16 მარტი, 1921
პარლამენტის თავმჯდომარე
ნოე ჟორდანია
(1868–1953)
24 ივნისი, 1918–18 მარტი, 1921
(ემიგრაციაში: 18 მარტი, 1921–11 იანვარი, 1953)
საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტია
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის მე-2 თავმჯდომარე.
1921 წლის 25 თებერვალს თბილისში შემოიჭრა მე-11 წითელი არმიის ნაწილები. ერთი დღით ადრე საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობამ ქართული არმიის ერთეულებთან ერთად დატოვა თბილისი და ბათუმში გადავიდა. 18 მარტს მთავრობა, პოლიტიკური პარტიების მეთაურები და მაღალი ჩინის სამხედროების ნაწილი ბათუმის ნავსადგურიდან ტოვებენ საქართველოს ფრანგული და იტალიური გემებით - „კირალი“, „ვესტა“ და „მარია“. 19 მარტს ბათუმში შედის მე-11 არმიის მე-18 კავალერიული დივიზია. საქართველოს რევოლუციური კომიტეტი და რუსეთის წითელი არმია სრულად აკონტროლებენ საქართველოს ტერიტორიას. მე-11 წითელი არმიის ნაწილებმა გასაბჭოებულ ქართულ არმიასთან ერთად გაათავისუფლა თურქეთის არმიის მიერ დაპყრობილი ბათუმი.
ბაგრატიონთა დინასტიის უამრავი წარმომადგენელი იძულებული გახდა ქვეყნიდან გადახვეწილოყო და ემიგრაციაში ეცხოვრა წითელი არმიის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკაზე სრული კონტროლის ხელში აღების და 1920 წლის 8 აპრილს საქართველოს კომუნისტური პარტიის შექმნის შემდეგ.
ევგენი გეგეჭკორი
(1881–1954)
11 იანვარი, 1953–5 ივნისი, 1954
საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტია
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის მე-3 თავმჯდომარე ემიგრაციაში.
თანამდებობა გაუქმდა.

საქართველოს რევოლუციური კომიტეტის თავმჯდომარეები

[edit]
მთავარი სტატია: საქართველოს საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკა (1921 წლის 25 თებერვლიდან — 1991 წლის 9 აპრილამდე)
იხილეთ აგრეთვე: საბჭოთა კავშირი (1922 წლის 30 დეკემბრიდან — 1991 წლის 26 დეკემბრამდე)
სურათი სახელი მმართველობის დასაწყისი მმართველობის დასასრული პარტია თანამდებობა
ივანე (მამია) დიმიტრის ძე ორახელაშვილი
(1881–1937)
15 თებერვალი, 1921 6 მარტი, 1921 რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია საქართველოს რევოლუციური კომიტეტის თავმჯდომარის მოვალეობის შემსრულებელი
ფილიპე იესეს ძე მახარაძე
(1868–1941)
6 მარტი, 1921 7 ივლისი, 1921 რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია საქართველოს რევოლუციური კომიტეტის თავმჯდომარე
პოლიკარპე (ბუდუ) გურგენის ძე მდივანი
(1897–1935)
7 ივლისი, 1921 12 მარტი, 1922 სრულიად-საკავშირო კომუნისტური პარტია (ბოლშევიკები) საქართველოს რევოლუციური კომიტეტის თავმჯდომარე

ასფსრ-ის სამხარეო კომიტეტის და სკპცკ-ის მდივნები

[edit]
ასსრკ - ასფსრ სახელმწიფო ხელისუფლების უმაღლესი ორგანოები,[162] თავმჯდომარეები
ასფსრ-ის კავშირის საბჭო, თავმჯდომარეები
საქართველოს სსრ-დან
ასფსრ-ის კავშირის საბჭო, თავმჯდომარეები
სომხეთის სსრ-დან
ასფსრ-ის კავშირის საბჭო, თავმჯდომარეები
აზერბაიჯანის სსრ-დან
პორტრეტი სახელი პორტრეტი სახელი პორტრეტი სახელი
პოლიკარპე (ბუდუ) გურგენის ძე მდივანი
12 მარტი, 1922–4 დეკემბერი, 1922
საკავშირო კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკების) წევრი (1903)
ამიერკავკასიის საბჭოთა ფედერაციული სოციალისტური რესპუბლიკის კავშირის საბჭოს თავმჯდომარე
ალექსანდრე თეოდორეს ძე მიასნიკოვი (მიასნიკიანი)
12 მარტი, 1922–15 იანვარი, 1923
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1906)
ამიერკავკასიის საბჭოთა ფედერაციული სოციალისტური რესპუბლიკის კავშირის საბჭოს თავმჯდომარე
ნარიმან კერბალაი ნაჯაფ ოღლუ ნარიმანოვი
12 მარტი, 1922–15 იანვარი, 1923
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1905)
ამიერკავკასიის საბჭოთა ფედერაციული სოციალისტური რესპუბლიკის კავშირის საბჭოს თავმჯდომარე
შალვა ზურაბის ძე ელიავა
4 დეკემბერი, 1922–15 იანვარი, 1923
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1904)
ამიერკავკასიის საბჭოთა ფედერაციული სოციალისტური რესპუბლიკის კავშირის საბჭოს თავმჯდომარე
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტი, თავმჯდომარეები
საქართველოს სსრ-დან
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტი, თავმჯდომარეები
სომხეთის სსრ-დან
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტი, თავმჯდომარეები
აზერბაიჯანის სსრ-დან
მიხეილ (მიხა) გრიგოლის ძე ცხაკაია
16 იანვარი, 1923-27 თებერვალი, 1931
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1898)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტი თავმჯდომარე
სარქის სააკის ძე ამბარცუმიანი
16 იანვარი, 1923-11 აპრილი, 1925
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1903)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტის თავმჯდომარე
სამედ აღა ჰასან აღა ოღლი აღამალიოღლი
16 იანვარი, 1923–26 იანვარი, 1930
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის (ე) წევრი,
რუსეთის კომუნისტური პარტიის (ბ) წევრი (1920)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტის თავმჯდომარე
სერგეი (სარქის) მელიქის ძე ხანოიანი
15 აპრილი, 1925-5 აპრილი, 1927
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1902)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტის თავმჯდომარე
ვაკანსია
26 იანვარი, 1930–18 იანვარი, 1931
სარქის ოჰანესის ძე ტერ-კასპარიანი
9 აპრილი, 1927–20 თებერვალი, 1931
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1905)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტის თავმჯდომარე
ქაზანფარ მაჰმუდ ოღლი მუსაბეკოვი
18 იანვარი, 1931–28 იანვარი, 1932
რუსეთის კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) წევრი (1918)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტის თავმჯდომარე
ფილიპე იესეს ძე მახარაძე
27 თებერვალი, 1931–5 მარტი, 1935
სოციალ-დემოკრატიულ მოძრაობაში (1891 წლიდან)
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1903)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტი თავმჯდომარე
არმენ არტიომის ძე ანანიანი
27 თებერვალი, 1931–15 იანვარი, 1935
რუსეთის კომუნისტური პარტიის (ბ) წევრი (თებერვალი, 1919)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტი თავმჯდომარე
სულთან მეჯიდ ეფენდიევი
28 იანვარი, 1932–1936
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1904)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტის თავმჯდომარე
აბელ სოფრონის ძე ენუქიძე
5 მარტი, 1935–27 მაისი, 1935
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1898)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტი თავმჯდომარე
სერგეი ნიკოლაის ძე მარტიკიანი
18 იანვარი, 1935–1936
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1904)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტი თავმჯდომარე
ფილიპე იესეს ძე მახარაძე
27 მაისი, 1935–1936
სოციალ-დემოკრატიულ მოძრაობაში (1891 წლიდან)
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი (1903)
ასფსრ-ის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტი თავმჯდომარე
ამიერკავკასიის საბჭოთა ფედერაციული სოციალისტური რესპუბლიკის სამხარეო კომიტეტი, მდივნები საქართველოს სსრ კომუნისტური პარტიის (ბ) ცენტრალური კომიტეტი,[163] მდივნები
პორტრეტი სახელი პორტრეტი სახელი
ივანე (მამია) დიმიტრის ძე ორახელაშვილი
23 თებერვალი, 1922–3 ნოემბერი, 1922
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია
ამიერკავკასიის სამხარეო კომიტეტის პასუხისმგებელი მდივანი
ივანე (მამია) დიმიტრის ძე ორახელაშვილი
1 თებერვალი, 1922–აპრილი, 1922
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბ) ცენტრალური კომიტეტის პასუხისმგებელი მდივანი
მიხეილ სტეფანეს ძე ოკუჯავა
აპრილი, 1922–ოქტომბერი, 1922
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბ) ცენტრალური კომიტეტის პასუხისმგებელი მდივანი
ალექსანდრე თეოდორეს ძე მიასნიკოვი (მიასნიკიანი)
3 ნოემბერი, 1922–11 დეკემბერი, 1924
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია
ამიერკავკასიის სამხარეო კომიტეტის პასუხისმგებელი პირველი მდივანი
ბესარიონ ბესარიონის ძე ლომინაძე
ოქტომბერი, 1922–1924
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (ბოლშევიკები)
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბ) ცენტრალური კომიტეტის პასუხისმგებელი მდივანი
გრიგოლ (სერგო) კონსტანტინეს ძე ორჯონიკიძე
11 დეკემბერი, 1924–8 დეკემბერი, 1926
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია
ამიერკავკასიის სამხარეო კომიტეტის პირველი მდივანი
მიხეილ ივანეს ძე კახიანი
1924–6 მაისი, 1930
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (ბოლშევიკები)
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბ) ცენტრალური კომიტეტის პასუხისმგებელი პირველი მდივანი
ივანე (მამია) დიმიტრის ძე ორახელაშვილი
8 დეკემბერი, 1926–27 ნოემბერი, 1929
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია
ამიერკავკასიის სამხარეო კომიტეტის პირველი მდივანი
ალექსანდრე ივანეს ძე კრინიცკი
27 ნოემბერი, 1929–8 მაისი, 1930
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (ბოლშევიკები)
ამიერკავკასიის სამხარეო კომიტეტის პირველი მდივანი
ბესარიონ ბესარიონის ძე ლომინაძე
8 მაისი, 1930–19 ნოემბერი, 1930
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (ბოლშევიკები)
ამიერკავკასიის სამხარეო კომიტეტის პირველი მდივანი
ლევან დავითის ძე ღოღობერიძე
6 მაისი, 1930–20 ნოემბერი, 1930
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (ბოლშევიკები)
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბ) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
ლავრენტი იოსების ძე ქართველიშვილი
19 ნოემბერი, 1930–9 ნოემბერი, 1931
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (ბოლშევიკები)
ამიერკავკასიის სამხარეო კომიტეტის პირველი მდივანი
სამსონ ანდრიას ძე მამულია
20 ნოემბერი, 1930–12 სექტემბერი, 1931
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (ბოლშევიკები)
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბ) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
ივანე (მამია) დიმიტრის ძე ორახელაშვილი
9 ნოემბერი, 1931–17 ოქტომბერი, 1932
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია
ამიერკავკასიის სამხარეო კომიტეტის პირველი მდივანი
ლავრენტი იოსების ძე ქართველიშვილი
12 სექტემბერი, 1931–14 ნოემბერი, 1931
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (ბოლშევიკები)
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბ) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
ლავრენტი პავლეს ძე ბერია
17 ოქტომბერი, 1932–23 აპრილი, 1937
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (ბოლშევიკები)
ამიერკავკასიის სამხარეო კომიტეტის პირველი მდივანი
ლავრენტი პავლეს ძე ბერია
14 ნოემბერი, 1931–31 აგვისტო, 1938
რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია (ბოლშევიკები)
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბ) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
1936 წლის 5 დეკემბერს ამიერკავკასიის საბჭოთა ფედერაციული სოციალისტური რესპუბლიკა ლიკვიდირებულ იქნა. საქართველოს, აზერბაიჯანის და სომხეთის საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკები დამოუკიდებლად შევიდნენ საბჭოთა კავშირის შემადგენლობაში.
1937 წლის 23 აპრილს ამიერკავკასიის სამხარეო კომიტეტის პირველი მდივნის თანამდებობა გაუქმდა.

სკპცკ პირველი მდივნები, სსსრ უმაღლესი საბჭოს და სსსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის (შემდგომში – საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭო) თავმჯდომარეები

[edit]
საქართველოს სსრ კომუნისტური პარტიის (ბ) ცენტრალური კომიტეტი,
პირველი მდივნები

სსსრ უმაღლესი საბჭო[164]
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭო, თავმჯდომარეები საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმი, თავმჯდომარეები
პორტრეტი სახელი პორტრეტი სახელი პორტრეტი სახელი
კანდიდ ნესტორის ძე ჩარკვიანი
31 აგვისტო, 1938–2 აპრილი, 1952
სრულიად-საკავშირო კომუნისტური პარტია (ბოლშევიკები)
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
იოსებ დიმიტრის ძე კოჭლამაზაშვილი
8 ივლისი, 1938–24 მარტი, 1947
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარე
ფილიპე იესეს ძე მახარაძე
10 ივლისი, 1938–10 დეკემბერი, 1941
|საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე
ვაკანსია
10 დეკემბერი, 1941–3 იანვარი, 1942
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარის მოადგილეები
გიორგი თედორეს ძე სტურუა
3 იანვარი, 1942–26 მარტი, 1948
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე
ვასილ ბარნაბას ძე გოგუა
26 მარტი, 1947–26 მარტი, 1948
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარე
ვასილ ბარნაბას ძე გოგუა
26 მარტი, 1948–5 აპრილი, 1952
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე
არჩილ ალექსანდრეს ძე გიგოშვილი
26 მარტი, 1948–18 აპრილი, 1951
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარე
მიხეილ მიხეილის ძე ლელაშვილი
18 აპრილი, 1951–5 აპრილი, 1952
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარე
აკაკი ივანეს ძე მგელაძე
2 აპრილი, 1952–14 აპრილი, 1953
სრულიად-საკავშირო კომუნისტური პარტია (ბოლშევიკები)
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
გივი დიმიტრის ძე ჯავახიშვილი
5 აპრილი, 1952–15 აპრილი, 1953
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარე
ზაქარია ნიკოლოზის ძე ჩხუბიანიშვილი
5 აპრილი, 1952–15 აპრილი, 1953
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე
ალექსანდრე იორდანეს ძე მირცხულავა
14 აპრილი, 1953–20 სექტემბერი, 1953
სრულიად-საკავშირო კომუნისტური პარტია (ბოლშევიკები)
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
არჩილ დიმიტრის ძე გიორგაძე
15 აპრილი, 1953–1954
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარე
ვლადიმერ გედევანის ძე ცხოვრებაშვილი
15 აპრილი, 1953–29 ოქტომბერი, 1953
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე
ვასილ პავლეს ძე მჟავანაძე
20 სექტემბერი, 1953–29 სექტემბერი, 1972
სრულიად-საკავშირო კომუნისტური პარტია (ბოლშევიკები)
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
ვიქტორ დიმიტრის ძე კუპრაძე[165]
1954–26 აპრილი, 1963
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარე
მირონ დიმიტრის ძე ჩუბინიძე
29 ოქტომბერი, 1953–17 აპრილი, 1959
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე
რაფიელ რაფიელის ძე დვალი[166]
26 აპრილი, 1963–12 ივლისი, 1971
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარე
გიორგი სამსონის ძე ძოწენიძე
18 აპრილი, 1959–26 იანვარი, 1976
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე
ედუარდ ამბროსის ძე შევარდნაძე
29 სექტემბერი, 1972–6 ივლისი, 1985
საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტია
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
ირაკლი ბესარიონის ძე აბაშიძე[167]
12 ივლისი, 1971–14 ნოემბერი, 1990
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარე
პავლე გიორგის ძე გილაშვილი
26 იანვარი, 1976–29 მარტი, 1989
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე
ჯუმბერ ილიას ძე პატიაშვილი
6 ივლისი, 1985–14 აპრილი, 1989
საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტია
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
ოთარ ევტიხის ძე ჩერქეზია
29 მარტი, 1989–17 ნოემბერი, 1989
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე
გივი გრიგოლის ძე გუმბარიძე
14 აპრილი, 1989–7 დეკემბერი, 1990
საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტია
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
გივი გრიგოლის ძე გუმბარიძე
17 ნოემბერი, 1989–14 ნოემბერი, 1990
საქართველოს კომუნისტური პარტია
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე
ავთანდილ ანტონის ძე მარგიანი
7 დეკემბერი, 1990–20 თებერვალი, 1991
საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტია
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭო,[168] თავმჯდომარეები
ზვიად კონსტანტინეს ძე გამსახურდია[169]
14 ნოემბერი, 1990–14 აპრილი, 1991
მრგვალი მაგიდა — თავისუფალი საქართველო
საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარე
საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარის თანამდებობა გაუქმდა და მისი ფუნქციები გადაეცა საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარეს.
ჯემალ ფრიდონის ძე მიქელაძე
20 თებერვალი, 1991–26 აგვისტო, 1991
საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტია
საქართველოს კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი
აკაკი თორნიკეს ძე ასათიანი[170]
18 აპრილი, 1991–2 იანვარი, 1992
საქართველოს მონარქიული პარტია
საქართველოს ტრადიციონალისტთა კავშირი
მრგვალი მაგიდა — თავისუფალი საქართველო
საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარე
მთავარი სტატია: საქართველოს მეორე რესპუბლიკა 1990 წლის 14 ნოემბრიდან (შემდგომში საქართველო 1995 წლის 24 აგვისტოდან)[171]
იხილეთ აგრეთვე: საბჭოთა კავშირის დაშლა
სახელი სურათი ვადა თანამდებობა დაიკავა თანამდებობა დატოვა პარტია თანამდებობა
1 ზვიად გამსახურდია
(1939–1993)
1 14 აპრილი, 1991 2 იანვარი, 1992
(დამხობილი)
მრგვალი მაგიდა — თავისუფალი საქართველო საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ჯაბა იოსელიანი
(1926–2003)
6 იანვარი, 1992 10 მარტი, 1992 თანა-ლიდერები
(სამხედრო საბჭო)
საქართველოს რესპუბლიკის სამხედრო საბჭოს თავმჯდომარეები
თენგიზ კიტოვანი
(1938–2023)
ედუარდ შევარდნაძე
(1928–2014)
10 მარტი, 1992 4 ნოემბერი, 1992 დამოუკიდებელი კანდიდატი საქართველოს რესპუბლიკის სახელმწიფო საბჭოს თავმჯდომარე
4 ნოემბერი, 1992 6 ნოემბერი, 1992 საქართველოს რესპუბლიკის პარლამენტის თავმჯდომარე
6 ნოემბერი, 1992 26 ნოემბერი, 1995 საქართველოს რესპუბლიკის სახელმწიფოს მეთაური
(შემდგომში „საქართველოს სახელმწიფოს მეთაური“)
2 1 26 ნოემბერი, 1995 30 აპრილი, 2000 საქართველოს მოქალაქეთა კავშირი საქართველოს პრეზიდენტი
2 30 აპრილი, 2000 23 ნოემბერი, 2003
(გადამდგარი)
საქართველოს პრეზიდენტი
ნინო ბურჯანაძე
(დაბადებული 1964)
23 ნოემბერი, 2003 25 იანვარი, 2004 ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა საქართველოს პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელი
3 მიხეილ სააკაშვილი
(დაბადებული 1967)
1 25 იანვარი, 2004 25 ნოემბერი, 2007 საქართველოს პრეზიდენტი
ნინო ბურჯანაძე
(დაბადებული 1964)
25 ნოემბერი, 2007 20 იანვარი, 2008 საქართველოს პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელი
(3) მიხეილ სააკაშვილი
(დაბადებული 1967)
2 20 იანვარი, 2008 17 ნოემბერი, 2013 საქართველოს პრეზიდენტი
4 გიორგი მარგველაშვილი
(დაბადებული 1969)
1 17 ნოემბერი, 2013 16 დეკემბერი, 2018 ქართული ოცნება — დემოკრატიული საქართველო საქართველოს პრეზიდენტი
5 სალომე ზურაბიშვილი
(დაბადებული 1952)
1 16 დეკემბერი, 2018 მოქმედი
(2024 წლის 29 დეკემბრამდე)
დამოუკიდებელი კანდიდატი
(ქართული ოცნების მხარდაჭერით)
საქართველოს პრეზიდენტი
6 მიხეილ ყაველაშვილი
(დაბადებული 1971)
1 29 დეკემბერი, 2024 2029 ხალხის ძალა საქართველოს პრეზიდენტი

შენიშვნების სია

[edit]
  1. ^ ზოგიერთი ღვთისმეტყველის თანახმად, მსოფლიო წარღვნა მოხდა 3246 წელს ქრისტეშობამდე.[21]
  2. ^ ხეთების სამეფო.
  3. ^ 2110 წ. საქართვ. დაარსებიდან.[24]
  4. ^ Khozanikh, being the most distinguished among the descendants of Lek’, went to a mountain gorge, and built there a town, and called it by his name – Khozanikheti.[26]
  5. ^ ურარტუ.
  6. ^ ტბელთა მთავარი.[30]
  7. ^ პონტოს სამეფო.
  8. ^ მითრიდატ I კიუსელი.
  9. ^ a b c ელინისტურ ხანაში აღმოსავლეთ მცირე აზიის არაერთ სამეფო-სამთავროს (პონტოს, სომხეთის, კაბადოკიის) მმართველ დინასტიას თავისი თავი აქემენიდური ხანის ირანის მმართველი დინასტიიდან გამოჰყავდა. ამისდაკვალად იბერიაშიც, ჩანს, გავრცელებული ყოფილა ვერსია იბერთა მმართველი სამეფო სახლის წარმომავლობის შესახებ აქემენიდთა დინასტიის უკანასკნელი მეფის დარიოს III-ის (ძვ. წ. IV ს. დასასრული; მეფე, რომელიც ეძებდა ალექსანდრე მაკედონელს) სატრაპ მითრიდატესაგან, რომელიც თითქოს ალექსანდრე მაკედონელს დაუნიშნავს მმართველად კავკასიაში მოსახლე იბერებისათვის. ამის შესახებ გადმოცემა დაცული აქვს ძველ სომეხ ისტორიკოსს მოსე ხორენელს, რომელიც, ამასთანავე, აღნიშნულ მითრიდატეში პონტოს სამეფოს დამაარსებელ მითრიდატეს (337–302) გულისხმობს.[84]
    ლეგენდარული ცნობა ალექსანდრე მაკედონელის მიერ ქართლის მმართველად თავისი სარდლის დანიშვნის შესახებ დაცულია აგრეთვე ძველ ქართულ წყაროებში. “მოქცევაჲ ქართლისაჲს” საისტორიო ქრონიკაში ნათქვამია, რომ, როდესაც ალექსანდრე მაკედონელმა ქართლი დაიპყრო (ცნობა ლეგენდარულია; სინამდვილეში ალექსანდრე მაკედონელს ქართლი არ დაულაშქრავს), მან აქ მმართველად დატოვა “არიან-ქართლის მეფის ძე აზო”. ეს აზო წავიდა თავის სამშობლო არიან-ქართლში და იქიდან მოიყვანა მრავალი “სახლი” (ე. ი. გვარი) თანამემამულეთა, აგრეთვე კერპები გაცი და გა[85]. ამავე ქრონიკაში ნათქვამია, რომ ჩვენ, ქართველნი, მემკვიდრენი ვართო ამ არიან-ქართლიდან გადმოსახლებულებისა[86]. ძველი ქართლის კერპების აღწერისას, რომლებიც არმაზის მთაზე იდგნენ, ქართლის გამაქრისტიანებელი ნინო გაცისა და გას კერპებზე ამბობს: “რომელნი – იგი ღმრთად ჰქონდეს მამათა თქუენთა არიან ქართლით[87]”. მეფე მირიანი მიმართავს რა იმავე ნინოს, გაცსა და გას უწოდებს: “ძუელნი ღმერთნი მამათა ჩუენთანი”[88]. მაშასადამე, ქართლის მოსახლეობა თავის უშუალო წინაპრებად (“მამებად”) განიხილავდა სწორედ აზოს მიერ არიან-ქართლიდან მოყვანილ ხალხს. ამრიგად, “მოქცევაჲ ქართლისაჲს” მიხედვით, არა მარტო ქართველთა (უფრო ზუსტად: ქართლელთა) მმართველნი, არამედ საერთოდ ქართველნი (ქართები) გადმოსახლებულან არიან-ქართლიდან ალექსანდრე მაკედონელის დროს. ბევრი მკვლევარი დაინტერესებულა საკითხით, თუ რა შეიძლება იგულისხმებოდეს “არიან-ქართლში”. არსებობს მისი ახსნის მრავალი ცდა, მაგრამ ეს საკითხი ჯერჯერობით გადაჭრილი მაინც არ არის.[ax]
  10. ^ მითრიდატ II კიუსელი.[31]
  11. ^ მითრიდატ III კიუსელი/ მითრიდატ I პონტოელი.
  12. ^ ქართლის (იბერიის) მეფე, ფარნავაზის ძე. ქართული საისტორიო ტრადიციის თანახმად, მეფობდა ძვ. წ. III საუკუნეში. ქართული წყაროების მიხედვით, ჩრდილო კავკასიელი ტომებისა და სხვა უცხოელთგან შემდგარი სამხედრო რაზმების დახმარებით ჩააქრო ქართლის ერისთავთა აჯანყება. საურმაგს მიეწერება აგრეთვე ჩრდილო კავკასიიდან კავკასიელ ტომთა მნიშვნელოვანი მასის გადმოსახლება საქართველოს მთიანეთში. მის დროს ქართლის სამეფოს მეგობრული დამოკიდებულება უნდა ჰქონოდა სელევკიდების სამეფოსთან. "ქართლის ცხოვრება" საურმაგს მიაწერს ორი ქალღმერთის - აინინასა და დანინას კულტის დამკვიდრებას და მცხეთის გზაზე მათი კერპების აღმართვას.[32]
  13. ^ მითრიდატ III პონტოელი.
  14. ^ მოსე ქორენელის მოწმობით ქრისტეს თანამედროვე მეფე სომხეთისა იყო აბგარი (5 წ. ქრ. წინ და 32 წ. ქრ. შემდეგ)[34]
  15. ^ ცოლი პოლემონისა და დედოფალი კოლხთა, პონტოელთა და ბოსფორისა (ყირიმისა). პოლემონის სიკვდილის შემდეგ კოლხეთს იჭერს ქართველთ მეფე, ბოსფორს - სავრომატი, პონტო რჩება პითადორიდას.
  16. ^ a b c d e f სერგი გორგაძის მიხედვით.
  17. ^ ქართლის (იბერიის) მეფე (I საუკუნის დასაწყისი–30-იანი წლები). იხსენიებს რომაელი ისტორიკოსი დიონ კასიოსი 35 წელს სომხეთის სამეფო ტახტისთვის ატეხილ ბრძოლასთან დაკავშირებით. სომხეთის მეფის არტაშესის (18-34) გარდაცვალების შემდეგ, რომაელები და პართიელები სომხეთში საკუთარი კანდიდატის გამეფებას ცდილობდნენ. რომის იმპერატორმა ტიბერიუსმა თავის მოკავშირეს, ქართლის მეფე მითრიდატე I-ს სთხოვა შეჭრილიყო სომხეთში და დაეკავებინა იგი. მითრიდატე I-მა დაიპყრო სომხეთი და რომაელთა ნებართვით იქ თავისი ვაჟი მითრიდატე გაამეფა.[37]
  18. ^ a b გიორგი წერეთლის მიხედვით.
  19. ^ მიხეილ თამარაშვილის მიხედვით.
  20. ^ ხოლო მიტრიდატ ივერი იყო ძმაჲ ამა ფარსმან პირველისა, რომელიცა ჰფლობდა შეწევნითა რომაელთათა და ძმისა თჳსისა ფარსმანისათა დიდსა სომხითსა.[38]
  21. ^ მიტრიდატის მეორე შვილი[39]
  22. ^ მეფობდა სომხეთში 35-51 წლებში. მისი გამეფება მოხდა სომხეთის დაუფლებისათვის რომისა და პართიის ბრძოლის შედეგად. 37 წელს გაიუს კალიგულამ მითრიდატე რომში გამოიძახა და ციხეში ჩასვა. კალიგულას მემკვიდრე კლავდიუსმა იგი გაათავისუფლა და მითრიდატემ თავისი ძმის, ქართლის მეფე ფარსმანის დახმარებით (47) კვლავ დაიკავა სომხეთის ტახტი. მითრიდატე ტახტიდან გადმოაგდო და მოკლა მისმა ძმისწულმა რადამისტმა. მითრიდატეს შესახებ ცნობები მოეპოვებათ რომაელ ისტორიკოსებს დიონ კასიუსსა და ტაციტუსს. ქართლის მეფის მითრიდატე I-ის ძე.[37]
  23. ^ „ფარსმანმა მოჰკლა თავისი შვილი რადამისტი, ვითომ როგორც მოღალატე, და მით ერთგულება დაუმტკიცა რომაელებს“[40]
  24. ^ King Rev I was the direct descendant of King Mithridates V of Parthia (4 generations)
  25. ^ ამან მოიყვანა ასული ლოღოთელისა (ქ.-ცხოვრებაში «ლოგოთეთისა») საბერძნეთით სახელით სეპჶორა (ქ.-ცხოვრებაში «სეფელია»).[43]
  26. ^ Her father died in 284 AD, who remained the last in the Pharnavazid line. Georgian royal house arranged the wedding of Abeshura to Mirian,[45] who according to the Georgian annals is identified as the firstborn but illegitimate son of an unspecified Sasanian Shahanshah.[46] Mirian was a Parthian Mihranid who would establish a Chosroid dynasty. Because of Mirian’s union with Abeshura, the couple's offspring could rightfully claim to have Pharnavazid blood, but Abeshura died at the age of 15. Because the young couple had no children the primary Pharnavazid line came to a complete end.[47][48]
  27. ^ ქართლის მეფის მირიან III-ის ძე (IV საუკუნე). მირიანის მეფობის დროს მართავდა კახეთსა და კუხეთს (რეზიდენციით უჯარმაში). აქტიურად მონაწილეობდა ქართლის გაქრისტიანებაში. გარდაიცვალა მამაზე ადრე, ქართლში ქრისტიანობის ოფიციალურ რელიგიად გამოცხადებიდან 25-ე წელს. მისი შთამომავალნი ("რევიანნი") შემდეგში ქართლის აქტიური პოლიტიკური მოღვაწეები იყვნენ.[50]
  28. ^ Kings Aspacures II and Rev II through their mother Queen Nana[51] were the direct descendants of King Mithridates VI of Pontus (15 generations through Queen Dynamis); King Seleucus I Nicator (22 generations through the mother of Mithridates VI of Pontus, Queen Laodice VI); Triumvir Mark Antony (16 generations through Gepaepyris, Antonia Tryphaena, Pythodorida of Pontus and Antonia Prima); Julio-Claudian dynasty (17 generations through the mother of Mark Antony, Julia); King Achaemenes (35~40 generations through Mithridates VI of Pontus)
  29. ^ არჩილი „ქართლის ცხოვრების“ ძველი ციკლის, ანასეულ, ჭალაშვილისეულ და მარიამისეულ ნუსხებში მირდატის ძმისწულად და თრდატის ძედ არის დასახელებული, მაგრამ „ქართლის ცხოვრების“ სხვა ნუსხებში, მაგ. რუმიანცევისეულ, თეიმურაზისეულ... ნუსხებში, აგრეთვე „ქართლის ცხოვრების“ სომხურ თარგმანში (X ს.) არჩილ მირდატის ძედ. სპეც. ლიტ. ამ უკანასკნელს იზიარებენ. ამდენად, ჩვენც არჩილი მირდატის ძედ წარმოვადგინეთ და გადავუხვიეთ „ქართლის ცხოვრების“ ყაუხჩიშვილისეულ გამოცემას.[52]
  30. ^ ხოლო ვახტანგ მეფესა უშვნა ცოლმან ძე და ასული მარჩვიბად, და მოკუდა შობასა შინა ბალენდუხტ დედოფალი, ასული სპარსთა მეფისაჲ, ხოლო ვახტანგ უწოდა სახელი ძესა თჳსსა სპარსულად დარჩილ და ქართულად – დაჩი.[53]
  31. ^ და ესხნეს ვახტანგს ბერძნის ცოლისაგან სამ ძე და ორ ასულ, ხოლო ძესა მისსა პირმშოსა პირველისა ცოლისასა – დაჩის – მისცა ქალაქი ჭერემისა და ნეკრესისა და ქალაქი კამბეოვანისაჲ, რომელ არს ხორნაბუჯისაჲ, და ყოველი ქვეყანაჲ მტკურისა აღმოსავალით. და თჳთ ვახტანგ დაჯდა უჯარმოსა და აღაშენა იგი ნაშენებითა უზომოჲთა. და დაჲ მისი, ხუარანძე, მისცა ბაკურს, პიტიახშსა სომხითისასა, ცოლად.[54]
  32. ^ King Dachi through his mother Queen Balendukht[55] was the direct descendant of Shah Ardashir I (10 generations)
  33. ^ მაშინ კეისარმან აღასრულა თხოვაჲ მათი და მოსცა მეფედ დისწული მირდატისი, ვახტანგის ძისა, ბერძნისა ცოლისაჲ, რომელსა ერქუა გუარამ,[III] რომელი მთავრობდა კლარჯეთს.
    ამას გუარამს მისცა კეისარმან კურაპალატობაჲ და წარმოგზავნა მცხეთას.[58]
  34. ^ და ესხნეს არჩილს ძენი ორნი: ჯუანშერ და იოვანე, და ასულნი ოთხნი: გურანდუხტ, მარიამ, მირანდუხტ და შუშან.[59]
  35. ^ ცოლი გუარამ IV-ის.
  36. ^ ცოლი არშუშა VI პიტიახშის, ფეროზის შთამომავალი, თრიალეთის ერისთავი.
  37. ^ ცოლი ნერსე I-ის (ნერსიანი). მათ ჰყავდათ ძე, ადარნასე III.
  38. ^ ცოლი ადარნასე ადარნასიანის.
  39. ^ ცოლი ვარაზმან ერისთავის.
  40. ^ ცოლი ჯუანშერ ჯუანშერიანის.
  41. ^ გურანდუხტი, ცოლი ლეონ I-ის.
  42. ^ მარჯვენა მხარეს თითოეული ტაბულისა შეიცავს ტაოს ბაგრატიონების ნუსხას, მარცხენა მხარე კლარჯეთის ბაგრატიონების ნუსხას. რიგი საკუთარ სახელთა ცალ-ცალკეა აღნიშნული რომაულის ციფრებით ორთავე შტოში, როდესაც მკვლევარი უჩვენებს რომელიმე ბაგრატიონს, იქვე უნდა აღინიშნოს, რომელ შტოს ეკუთვნის ის, კლარჯეთისა თუ ტაოსა.[61]
  43. ^ Bagrat III was the first king of a politically unified Georgia[64] designated "Sakartvelo".[65] The term "Sakartvelo" would literally mean "all-Georgian kingdom", "all Georgia" or "whole Georgia".[66] Sakartvelo is still used in modern times as the official name of the country.[67]
  44. ^ Queen Tamar was the first female monarch (mepe) of Georgia.[68]
  45. ^ George IV, while relaxing in Kakheti, in the village of Velistsikhe, he spotted a pretty young woman, a freeman's daughter; he seduced her, and, although she was married, installed her at royal court. In 1215 she bore him a son (the future king David VII), whom the king gave to his sister Rusudan to bring up. This upset the Georgian Orthodox Church and deputation of bishops, the Catholicos and ministers came to remonstrate with the king: the woman was a commoner as well as another man’s wife. The king was forced to let nuns escort his mistress back to her husband. But he adamantly deemed the woman from Velistsikhe his wife and refused any marriage which his court might negotiate for him. The king would not beget a legitimate heir.[69]
  46. ^ a b დასრულდა რუსეთის ანექსიით.
  47. ^ თარგამოს იყო საღმრთოსა წერილისამებრ ძველისა აღთმისა მოსეს მიერ მოთხრობითა, ძეჲ ღამერისა, ძისა იაფეთისა (დაბადება, თავი 10, მუხლი 3; ნეშტთა თავი, მუხლი 6); ხოლო ვიეთგანთა ვიდრემე მწერალთა ცთომილებითა თარგამოს მოიხსენების ძედ თარსისისა, ძისა იონანისა, ძისა იაფეთისა. თარსის იყო ძეჲ იონანისა ანუ Ⴔარსის, რომლისაცა ნათესაობა საღმრთოსა წერილსა ძველსა აღთქმასა შინა შვილითი შვილად არა მოხსენებულ არს და იოსიპოს Ⴔლავია მოუთხრობს ისტორიასა შინა თჳსსა იუანოჲსაგან, იონაიაჲ და ყოველნი ელინნი იქმნებიან. (კვალად იოსიპოსვე) თორღამას უკვე თორღამელნი დაამკჳდრნა, რომელნი თნებისაგან ელლინთასა ფრიგვიად იწოდეს: ხოლო თარსოის თარსთა, რამეთუ ესრეთ იწოდებოდა ძველად ტარსო-კილიკიად (ზემორეცა ითქვა) დაამკვიდრებს უკვე თოვილოსცა თოვილთასა, რომელნი აწ ივერად იწოდებიან. თოვილ, თობელ არს ძეჲ იაႴეთისა ნოეს ძისა, ხოლო თობელნი, რომელნიცა შემდგომად იწოდნეს ივერად. ხოლო წინასწარმეტყველთა შორის დიდი ეზეკიელ აღსწერს წინასწარ-მეტყველებისა თჳსისა წიგნსა შინა თავსა ლჱ (ოცდა მეათვრამეტესა) და მუხლსა ვ (სხვათაცა ნათესაობათა მომთხრობელი), ვითარმედ. „გომერ (ესე იგი ღამერ) და ყოველნი გარემოსნი მისნი სახლი თერგამოჲსა დასასრულისაგან ჩრდილოჲსა და ყოველნი სიმტკიცენი მისნი და ნათესავნი მრავალნი მისთანა, მუხლი ზ. განმზადენით, განმზადე თავი შენი, შენ და ყოველმან შესაკრებელმან შენმან შემოკრებულთა შენდამი და მექმნენით მე წინა-დასაწველად.“ ცხადად იქმნების წინასწარმეტყველისა სიტყვითა თარგამოს მოხსენებად ძედ გომერისა (ესე იგი ღამერისა) და სახლი მისი დასასრულსა ჩრდილოსასა, რომლისა ნიშანისა ძლითცა სარწმუნო იქმნებინ ქვეყანაჲ ძეთა თარგამოსისთა და სახლისა მათისა შთამომავლობისა, მრავალ-ნათესაობასა და სიმტკიცეთა ადგილისა და სამკვიდრებელისა მათისათა გვაუწყებს წინასწარმეტყველი. დასასრული ჩრდილოეთისა არს ქვეყანა ივერიისა და სიმტკიცენი კავკასიისანი, მაშა სადამე მამაჲცა ქართლოსიანთა არს ქართლოს ძეჲ თარგამოსისა ძისა ღამერისა, რომლისაცა ძლით მიზეზისა შეუდგების ისტორიაჲ ესე ჩემი, წინა-პართა ნათესაობისა ჩვენისათა მოხსენებად ამათ უკუჱ შთამოსირვათაგან და არა დატევებად, გინა შეცვალებად ნათესაობისა ამის შთამომავლობათასა, ვინაჲთგან უწინარეს ჩემსა აღმწერელნიცა იტყვიან თარგამოსს მამასა ქართლოსისასა და ძმათა მისთასა; მაგრამ წინასწარმეტყველისა მოთხრობასა ვირწმუნებ და ვიტყვი თარგამოსს ძედ-ღამერისა ძისა იაფეთისა, ძისა ნოესსა, რომელსაცა გვიმტკიცებენ ესრეთ ყოვლად დიდი იგი წინასწარ-მეტყველი და ღუთის-მხილველი მოსე და ეგრეთვე დიდი იგი წინასწარმეტყველი ეზეკიელ და მივაწერ მათ ცდომილებასა, რომელნიცა თარგამოს იტყვიან ძედ თარსისა, ძისა იონანისა.[74]
  48. ^ კოლხეთი ხშირად ეყოფოდა საქართველოს სამეფოს. მას საკუთარი მეფეებიც ჰყავდა, მაგალითად, ჰეტიუსი, რომელიც არგონავტთა ლაშქრობამდე მეფობდა აქ, და მისი ძე რეტა I, ვინც არგონავტები მიიღო (1292 ძვ. წ.).[79]
  49. ^ შენ. შესაძლებელია თუ არა, რომ ალექსანდრე თვით ყოფილიყო საქართველოში, ამაზე იხილე ზემოდ გვ. 36, შენ. 1.[83]
  50. ^ მოსე ჯანაშვილს “არიან-ქართლი” აგონებდა შუა აზიის “არიანას”, რომელსაც იხსენიებს ალექსანდრეს ლაშქრობათა ამბების მოთხრობისას ფსევდოკალისთენეს რომანი; იხ. მ. გ. ჯანაშვილი, საქართველოს ისტორია, ტ. I, თბ., 1906, გვ. 52 – 53, 57 – 62; ს. ჯანაშია შეეცადა ეს ტერმინი “ხურიტების” სახელწოდებისათვის დაეკავშირებინა, რომელსაც წინათ შეცდომით (“ხურის” ნაცვლად) “ხარის” სახით კითხულობდნენ; იხ. ს. ჯანაშია, უძველესი ეროვნული ცნობა ქართველთა პირველ საცხოვრისის შესახებ მახლობელი აღმოსავლეთის ისტორიის სინათლეზე, ენიმკის მოამბე, V–VI, 1940, გვ. 671 და სხვ. ექვთ. თაყაიშვილმა ეს სახელი ამ ქართულ ძეგლში “ქვაბის საგანძურის” სახელით ცნობილი თხზულებიდან შესულად მიიჩნია (“საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის მოამბე”, IX, 1948, №9-10). ჩვენ შევეცადეთ “არიან”–სახელი “სპარსულის” (“არიულის”) სახით გაგვეაზრებინა და ვთვლიდით, რომ აქ შეიძლება შემოინახა მოგონება სამხრეთქართულ (“სპარსულ-ქართულ”) რაიონებზე, რომლებიც აქემენიდური სპარსეთის მფლობელობაში იყვნენ მოქცეული. ამ რაიონების მოსახლეობას, ჩვენი აზრით, მართლაც აქტიური როლი უნდა შეესრულებინა აღმოსავლურქართული სახელმწიფოებრიობის წარმოქმნაში (Г. А Меликишвили, К истории древней Грузии, თბ., 1959, გვ. 276 შმდ.) შესაძლებელი ჩანს არიან-ქართლის ახსნის ზოგი სხვა ვარიანტიც – იხ. გ. მელიქიშვილი, საქართველოს, კავკასიისა და მახლობელი აღმოსავლეთის უძველესი მოსახლეობის საკითხისათვის, გვ. 16.[89]
  51. ^ ფარსმანის ძე.[91]
  52. ^ Il serait un neveu de Samara (335 à 322), un chef/Roi (ou Mamasakhlisi) de la tribu de Mtskheta (Cité sur le fleuve Kura, près de Tbilissi), descendant de Kartlos, le père éponyme de Karthlie/Ibérie.[92]
  53. ^ ორმეფობა – ორად გაყოფილი იბერია მეფე ადერკისა და სტრაბონის ეპოქაში, I საუკუნე[93]
  54. ^ ლ. ჯანაშიას და ვ. გოილაძის მიხედვით.
  55. ^ ვარაზ-ბაკური (ასფაგური)
  56. ^ ბაკური და პეტრეს პაპა ბოზმარიოსი თუ ძმები იყვნენ, მაშინ გამოდის, რომ პეტრეს მამას თავისი ბიძაშვილი შეურთია ცოლად. როგორც ივ. ჯავახიშვილი წერს ფარნავაზიანთა სამეფო სახლის მახლობელ ნათესავთა შორის ქორწინება აკრძალული არ იყო [105:150] და ასეთი რამ შეიძლება მომხდარიყო.[95]
  57. ^ ირანელთა წინააღმდეგ აჯანყებული გურგენი, როგორც ამის შესახებ ჯერ კიდევ XIX ს. დამდეგს სენ მარტენმა მიუთითა, ეგრისის სამეფოს მოსაზღვრე, ქართლის სამხრეთ დასავლეთი ნაწილის („დასავლეთი ქართლისა“) — „ბიზანტიასთან ვასალურ დამოკიდებულებაში მყოფი ქართული სამთავროს“ ერისთავთა მთავარი უნდა ყოფილიყო.[96]
  58. ^ 369 წელს ქართლის გაყოფისას რევიანებმა სწორედ ბიზანტიის მოსაზღვრე ქართლი მიიღეს, მაგრამ, როგორც ვნახეთ, ვახტანგის თანამედროვე რევიანები, უკვე ერისთავებად იყვნენ დამცრობილი და რუსთავში ისხდნენ.[97]
  59. ^ დ. დაახლ. 300 წ. მირიანის სიცოცხლეში მცირე ხნით მეფობდა. გარდ. 334 წ.
  60. ^ („ნათესავი“ მეფები). 369 წლიდან V საუკუნის 30-ანი წლების ბოლომდე მეფობდნენ მდ. მტკვრის მარჯვნივ მდებარე ქართლში.
  61. ^ ფარნავაზიანთა ძირითადი შტო. 369 წლიდან V საუკუნის 30-ანი წლების ბოლომდე მეფობდნენ მდ. მტკვრის მარცხნივ მდებარე ქართლში.
  62. ^ ძენი ამის სოლომონისანი[XII]: მოშალე, ბაგრატ, აბგავარ, გუარამ, საჰაკ, ასამ, ვარზვარად.
  63. ^ ასულის-წულისაგანი ვახტანგ გორგასლანისა მირდატის დისაგანი და თვით ბაგრატოვანი.[101]
  64. ^ ქ. ცხოვრების თქმით, როგორც შევნიშნეთ, ეს ადარნასე არის შვილი მესამე ბაკურ მეფისა, ხოსროიანი, და არა შვილი სტეფანოზისი.[104]
  65. ^ არშაკ I
  66. ^ ბრატმან
  67. ^ არშაკ II
  68. ^ როკ I
  69. ^ მითრიდატ I, ქართამ
  70. ^ მითრიდატ II, არსოკ
  71. ^ როკ II
  72. ^ „ოც-და-შჳდისა წლისა მეფე იქმნა და სამეოც-და-ხუთწელს მეფობდა“ (ლეონტი მროველი). გამოსავალი თარიღი 284 წელი (ქართული ნაციონალური წელთაღრიცხვის დასაწყისი).
  73. ^ „ორ წელ ოდენ მეფობდა“ (ლეონტი მროველი). ანტიკური ხანის ბერძენ-რომაელი ისტორიკოსები (აპიანე, დიონ კასიოსი, ფლორე, ევტროპი, ფესტუსი) იბერიის მეფეს არტოკს მოიხსენიებენ 65 წელს, პომპეუსის ლაშქრობის დროს.
  74. ^ დასახელებულ წელს (36 წელი ჩვენს ერამდე) მოიხსენიება ბარძენ ისტორიკოსის დიონ კასიოსის თხზულებაში.
  75. ^ „ოც-და-ათისა წლისა მეფე იქმნა და ორმოც-და ათშჳდმეტ წელს მეფობდა“ (ლეონტი მროველი).
    ლეონტი მროველის სათარიღო ცნობასთან დაკავშირებით აქ საჭიროა აღვნიშნოთ შემდეგიც. ლეონტი მროველის თხზულებაში მეფე ადეროკ I-ის შესახებ ძირითად სათარიღო ცნობას („ოც-და-ათისა წლისა მეფე იქმნა და ორმოც-და ათშჳდმეტ წელს მეფობდა“) დართული აქვს გლოსა–ქრისტეს შობის, ქრისტეს ჯვარცმისა და საქართველოში ქრისტეს კვართის მოტანის შესახებ. რამდენადაც ქართულ მატიანეთა არქაული პირველწყარო, რომლიდანაც დამოკიდებულნი არიან, უშუალოდ თუ მეშვეობით, ლეონტი მროველი და საშუალო საუკუნეთა სხვა ქართველი ისტორიკოსები, წინა-ქრისტიანული ხანის ძეგლად არის მისაჩნევი, ცხადია, ამ პირველწყაროში ადგილი არ ექნებოდა ამ დანართ ცნობებს, რომლებიც ქრისტიანობის ისტორიას ეხება. აქ, რასაკვირველია, ჩვენ საქმე გვაქვს გვიანდელ გლოსასთან, და ამას გარდა ისიც შესაძლოა აღნიშნულ იქნას, თუ რასთან დაკავშირებით იქნა ჩართული ეს გლოსა. ქრისტიანული ხანის ქართველ ისტორიკოსებს, ცხადია, ჯერ ერთი, თავისთავად აინტერესებდათ საკითხი, თუ რომელი მეფე იბერიისა იყო თანამედროვე ქრისტესი, ხოლო ეს ინტერესი, კერძოდ, იმითაც იყო გამოწვეული, რომ ქრისტიანული ხანის ავტორებს უნდოდათ დაეკავშირებინათ საქართველოს ისტორიასთან ქრისტეს კვართის ლეგენდა და აღენიშნათ, თუ სახელდობრ რომელი მეფის დროს მოხდა ქრისტეს კვართის საქართველოში მოტანა. ხოლო რაკი არქაულ საისტორიო პირველწყაროში ქრისტიანული ხანის ავტორებს ვერ უპოვიათ სათანადო დასაყრდენი ჩვენება, ამის გამო ზოგი ავტორი ქრისტეს ჯვარცმისა და საქართველოში კვართის მოტანის ამბავს ვარაუდობდა ერთი მეფის დროს, სხვა კიდევ სხვა მეფის დროს (ლეონტი მროველი ადეროკ I-ის დროს, შატბერდულ-ჭელიშური ნინოს ცხოვრების ავტორი არმაზაერის დროს, ხოლო რაც შეეხება „მოქცევაჲ ქართლისაჲ“-ს მატიანეს, აქ კვართის შესახებ თქმულებაში მეფე სრულებითაც არ არის მოხსენებული). სწორედ ეს მერყეობა საშუალო საუკუნეთა ქართველი ავტორებისა მაჩვენებელია იმისა, რომ არქაული ხანის საისტორიო პირველწყაროში არ ყოფილა ქრისტიანობის შესახებ უწყება, და, რასაკვირველია, არც შეიძლებოდა, რამდენადაც ეს პირველწყარო, როგორც ირკვევა, წინა-ქრისტიანული ხანიდან მომდინარეობდა.
  76. ^ მეფე ფარსმან I-ის მეფობის თარიღი აღნიშნული გვაქვს ტაციტუსისა და დიონ კასიოსის ცნობების მიხედვით.
  77. ^ მეფე მირდატ (მითრიდატ) I ფარსმანის-ძე მოიხსენება მცხეთის წარწერაში 75 წლისა (წარწერა შესრულებულია 75 წლის 1 ივლისის შემდეგ).
  78. ^ მეფე ქართამ═ფლავიოს-დადე და არმაზელი პიტიახში (თანა-მეფე) ბარაცმან არიან. თანამედროვენი რომის იმპერატორთა ფლავიოსთა სახლიდან (ლეონტი მროველი, მოქცევაჲ ქართლისაჲ და თანამედროვე წარწერა არმაზში აღმოჩენილი ლანგარისა).
  79. ^ a b მეფე ფარსმან (II) და არმაზელი პიტიახში (თანა-მეფე) კაოს (═კაოს პუბლიკი აგრიპა) – ქართულ მატიანეებს გარდა მოიხსენებიან სერაფიტის ძეგლის წარწერაში.
  80. ^ მეფე ხსე-ფარნუგ (═ფარნუკ I) მოიხსენება იმავე სერაფიტის ძეგლის წარწერაში.
  81. ^ მეფე ფარსმან (III) ბერძნულ-რომაულ საისტორიო წყაროებში მოიხსენება 130-იან წლებში და 130-იან/140-იანი წლების მიჯნაზე, რომის იმპერატორთა ადრიანეს და ანტონინეს დროს (–ცნობები არიანესი, დიონ კასიოსისა, ელიოს სპარტიანესი და იულიოს კაპიტოლინესი).
  82. ^ „მეფობდა ღადამი [სამ წელ] და დღე ოც“ (მოქცევაჲ ქართლისაჲ). „დასუეს მეფედ ძე ფარსმან ქუელისა [ღ]ადამი, და იმეფა რა სამ წელ, მოკუდა“ (ლეონტი მროველი).
  83. ^ „და დარჩა [მეფესა ღადამს] ძე მისი [ფარსმან IV] წელიწდისა ერთისა ყრმაჲ; და ვიდრე აღიზრდებოდა [ფარსმან IV] მეფობდა მამის-დედა მისი [დედა ღადამისა], ცოლი ფარსმან ქუელისა, რომელსაც ერქუა ღ ა დ ა ნ ა“ (ლეონტი მროველი).
  84. ^ „მოქცევაჲ ქართლისაჲ“-ს მატიანეში სახელი უკანასკნელი «წარმართი» მეფისა – მირვანის მამისა – მოყვანილია ფორმით ლ ე ვ („ლევ მამაჲ მირეანისი“). სახელი ლევ, როგორც ირკვევა, არის ვარიანტული სახეობა სახელისა: „რევ“. (ქართული წყაროების ცნობით, მირიანის შვილს ერქვა „რევ“, ე. ი. აქ განმეორებულია სახელი პაპისა – მირიანის მამისა ლევ, იგივე რევ).
  85. ^ „ისტორიაში ამ ესრეთ წოდებულ დუარხიას ანუ ორ მეფობას ასე განმარტავს თეიმურაზი: განყოფდა ქალაქსა მცხეთასა საშუალ მდინარე მტკვარი, გამოღმით მცხეთა და გაღმით არმაზი. დაადგინა (ადერკიმ) პალატსა შინა მცხეთისასა ქართამ და პალატსა შინა არმაზისასა ბარტომ და ამცნა მათ, რათა მარად დღე შეკრბენ ერთბამად უსჯიდნენ ერთა და განაგებდენ. სჯულ-უდვა მათ, რათა ერთი მათგანი განაგებდეს ყოველსა საქმესა სამხედროსასა და გარეგანთ საქმეთა; ხოლო მეორე შინაგანსა საქმესა ყოველსავე საქვეყნოსა. ბრძოლასა ჟამსა ერთი მათგანი წარვიდოდეს ლაშქარსა ხოლო მეორე უმზადებდეს მას ყოველსა საჭიროებასა; საჭურველთა, საზრდოთა და ყოველთა სახმართა სამხედროსათა“. ავტორი თავისს „introduction“-ში და დ. ბაქრაძე ერთს გარემოებას მიაქცევენ ყურადღებას. „საკვირველია, რომ ორნივე მეფენი ერთსა და იმავე დროს ასრულებენ თავის მოვალეობას და ასე გეგონებათ, რომ ისინი ანუ ერთად იხოცებიან, ანუ როდესაც უხუცესი კვდება, მაშინ უმრწემესიც თავისი ნებით სტოვებს თავის უფლებას“.[112]
  86. ^ For the K'artlosids, the theophanic dynasts of pagan Iberia, claiming descent from the eponymous divine primogenitor of the nation, K'art'los, see ibid. 87-8 and n. 120, 91, 92 n. 131; for the title of mamasaxlisi (Dynast) of pre-royal Iberia: 88, 91 n. 128, 115 n. 185.
  87. ^ Kartli and Eguri were known in the classical antiquity as Iberia and Colchis respectively.[114]
  88. ^ The Royal List (I49) makes Pharnabazus the son of an earlier King of Iberia named Azo. This is a deformation of the data of Leontius concerning Azon, who according to him (18-25) was the ruler of Iberia for Alexander, defeated by Pharnabazus who thereupon became King. Both RL and the Primary History of Iberia (which serves as an introduction to the Conversion of Iberia: Stud. Chr. Cauc. Hist. 23; Med. Georg. Hist. Lit. 150), speak of Azo as 'first King of Iberia' and son of the 'King of Arian-K'art'li,' brought to Iberia by Alexander. For the confusion which produced, and was produced by, this story, see Stud. Chr. Cauc. Hist. 89 n. 124.
  89. ^ Apud Eusebius (Sebeos), History of Heraclius, ed. Tiflis (1913) 9; cf. Stud. Chr. Cauc. Hist. 80 n. 101, 306 n. 4.
  90. ^ Ibid. 317, cf. 81 n. 103. — This King's name Mirvan was derived from Pehl. MiѲrāpān (Justi, Namenbuch 208 [erroneously: Mitnāpān]), hence, in Latin, Meribanes. Yet in Iberia it became interchangeable with Mirian, derived from Pehl. Mihrān ═ O. P. *MiѲrāna (Justi 214-6); thus Meribanes III (q.v.), so called by Ammianus Marcellinus, was called Mirian in Georgian. — It is possible, however, that the Mihrāns were not one of the Seven Great Houses of Iran before the Sassanid epoch: W. Hening, in Bulletin of the School of Oriental and African Studies 14 (1954) 510.
  91. ^ "Iberians" refers specifically to Kartvelians/Georgians.[117]The term Iberia/Iberian would undergo a transformation, its "all-Georgian" reach would be extended by the Bagrationi monarchs and their contemporaries.[118]
  92. ^ Appian, Bell, mithr. 103 has the corrupt form "Οτωχοç. Cf. Justi, Namenbuch, 40, 485.
  93. ^ იხ. ვესპასიანეს არმაზის სტელა
  94. ^ იხ. Fasti Ostienses
  95. ^ The second king of this name (No. 24) is called Aspacuras by Ammianus Marcellinus. Cf. Justi, Namenbuch 46.
  96. ^ Named by the dynastic name of Chosroes (K'asre) but also Artašĩr: cf. supra, Pharnabazus I (No. 1) and nn. 41, 80.
  97. ^ Ed T'aqaišvili (supra n. 2).
  98. ^ Ninth-century addition to the Conversion of Iberia: Stud. Chr. Cauc. Hist. 23.
  99. ^ For tne error of RL, see supra n. 94.
  100. ^ RL makes Tiridates a brother of Aspacures II/Bakur and predecessor of Aspacures III/Varaz-Bakur. Τιριδάτης ═ Iranoid Tĩrdāt, Arm. Trdat (Justi, Namenbuch 326-7); it is odd that the Georgian (very rare) name should begin with an aspirate t'.
  101. ^ RL calls him 'sister's son' of Tiridates and makes him succeed a spurious King Bakur son of Tiridates (60).
  102. ^ For this source, written in 443-451, see Stud. Chr. Cauc. Hist. 17.
  103. ^ For the fifth-century Lazarus, see ibid. 17.
  104. ^ The opening part of J, dealing with Vaxtang I and his three predecessors, appears to belong to an anonymous chronicler from Uĵarma being merely incorporated in J: ibid. 258.
  105. ^ Adarnase IV restored Georgian kingship as the Kingdom of the Iberians and this would go on to dominate the political life of Georgia for a thousand years.[132]
  106. ^ იოანე-ზოსიმეს გაგებით ქართული ენა ოთხი დღის, ანუ ოთხი ათასი წლის მკვდარია, მისი სიკვდილი, დამდაბლება-დაწუნება 4 ათას წელს გრძელდება. თუ დავუშვებთ, რომ ძეგლი დაახლოებით მეათე საუკუნეშია შექმნილი, მაშინ უნდა ვივარაუდოთ, რომ ძეგლის ავტორი ამ ოთხ ათასწლიანი პერიოდის განსაზღვრისას ითვალისწინებდა თეოსოფიურ ტრადიციას კალი იუგას შესახებ, რომელმაც მის ეპოქაში უკვე 4 ათას წელს მიაღწია (ძვ. წ. პირველი სამი ათასწლეული პლიუს ქრისტიანული წელთაღრიცხვის პირველი ათასწლეული უდრის ოთხ ათას წელს)[XIV]. მეათე საუკუნიდან კი იწყება ქართული ენისა და ლიტერატურის, სულიერი ცხოვრების, ქართული სახელმწიფოებრიობის აღორძინება; იწყება საქართველოს გაერთიანება, აი, ეს არის აღდგომა ქართული მოდგმისა, რომელიც „ქებაჲს“ ავტორს წარმოუდგენია მეორედ მოსვლის წინა პერიოდში.[133]
  107. ^ ქართლის ცხოვრების სიტყვით დავით მეფობდა 983–1001 წ.[134]
  108. ^ Son of Marinus; captured and executed by the Persians, recognized as a saint by the Orthodox Church.
  109. ^ The periods of the reign of the kings of the Leonid dynasty are calculated diferently by historians. I took as a basis the chronology proposed by C. Toumanof (“Chronology of the Kings of Abasgia and Other Problems”. In: Le Muséon. Revue d’études orientales. Louvain, No. LXIX, 1956, p. 73-82).
  110. ^ The nephew of Leon I, the son of Constantine II and the daughter of the Khazar king (Hakan), Bihar (reigned in the 730-s.), cousin of the Byzantine Emperor Leo IV The Khazar (reigned 775-780).
  111. ^ The founder of «the Abkhazian» branch of the Georgian-Armenian royal dynasty Bagratids (among his descendants - the kings of Georgia David IV the Restorer and Queen Thamar), the uniier of Georgia, whose reign marked the beginning of the «golden age» of the Georgian history.
  112. ^ The scheme is made by the author, drawing on the work of: Yu. Chikovani. The Clan of the Abkhazian Princes Shervashidze. (An Historical-Genealogical Study). Tbilisi: Universal, 2007, p. 25.
  113. ^ Co-rulers.
  114. ^ Born 16.10.1822, died in exile in Voronezh 16.4.1866.
  115. ^ იმერეთის სამეფო შტო[151]
  116. ^ გრიგოლ (I) იოანეს ძე – საქართველოს გამოცხადებული მეფე (1812)
  117. ^ აღწერილობა საქართველოს რესპუბლიკის ღერბისა (ასლი)[161]

სქოლიო

[edit]
  1. ^ ფოლიო [< ლათ. in folio ფურცელში] – 1. იგივეა, რაც ინ-ფოლიო. 2. საბუხჰალტრო საანგარიშო წიგნის მარჯვენა და მარცხენა გვერდები, რომელთაც ერთი და იგივე რიგითი ნომერი აქვს.[1]
  2. ^ ბაბილონის გოდოლი
    ითქმის არეულ-დარეულობაზე, შფოთზე, აურზაურზე (ბიბლიური გადმოცემით, მსოფლიო წარღვნის[a] შემდეგ ადამიანები ცდილობდნენ აეშენებინათ ბაბილონში ცათამბჯენი კოშკი. ამით განრისხებულმა ღმერთმა აურია მათ ენები, ერთმანეთისა აღარა გაეგებოდათ-რა და გაიფანტნენ მთელი დედამიწის ზურგზე).[22]
  3. ^ C-ში აშიაზე გვიანდელი ხელით სინგურით მინაწერი: „მ˜ფე გურამ“.
  4. ^ შემოკლებული სიტყვების ახსნა:
    1. კონსტ. – კონსტანტინე პორფიროგენეტი, ბიზანტიის იმპერატორი, ავტორი წიგნისა – „De administrando imperio“.
    2. მატ. ქართ. ═ მატიანე ქართლისა.
    3. ერისთ. ერისთავი ═ ერისთავთ ერისთავი.[62]
  5. ^ აბოლიცია:
    (Latin: abolitio
    გაუქმება, მოსპობა
    სამართ.
    1. კანონის ან გადაწყვეტილების გაუქმება;
    2. თანამდებობის გაუქმება; თანამდებობიდან გადადგომა ან გადაყენება;
    3. სისხლის სამართლის საქმის შეწყვეტა ისეთ სტადიაში, როდესაც ბრალდება ჯერ იურიდიულად დადგენილი არ არის.[70]
  6. ^ სარეცელი: (ძვ.) - საწოლი, საგებელი. „ცხედარი ითქმის შიშველი საგებელთაგან, ხოლო სარეცელად დადგმული და გარდაგებული“ (საბა).[76]
  7. ^ საწოლი, სარეცელი, ცხედარი, თეე, ტახტი, სტივა: ადამიანთა მოსასვენებელი ავეჯი. X ს. ძეგლებში ბერთა საწოლად სარეცელია დასახელებული. ძველ საქართველოში საგებლის გარეშე, საწოლი ავეჯის სინონიმს წარმოადგენდა-ცხედარი. სულხან-საბას განმარტებით,- „ცხედარი ითქმის შიშველ საგებელთაგან, ხოლო სარეცლად დაგებული და გადაგებული“. ქართულ ეთნოგრაფიულ ყოფაში გავრცელებული საწოლის ერთ გავრცელებულ სახეობას ტახტი ჰქვია. საწოლ სარეცელთა ორიგინალური ნიმუშებია მოცემული მამუკა თავაქარაშვილის მოხატულ „ვეფხისტყაოსანში“. ეს ავეჯი მეტ-ნაკლები რეალობით უნდა ასახავდეს ფეოდალური საქართველოს საწოლის ტიპებს. საქართველოს არისტოკრატიის საწოლი ავეჯის მაღალგანვითარებულობას ადასტურებს არმაზისხევში აღმოჩენილი სარეცელი, რომლზედაც აკლდამაში შესვენებული მიცვალებულები იყო მოთავსებული. ლიტ.: ვ. ართილაყვა, XVI-XVIII სს. ქართული მატერიალური კულტურის ისტორიიდან, 1965.[77]
  8. ^ სარეცლის ფეხის გარსაკრავები[78]
  9. ^ Georgian: ქართლი
  10. ^ Greek: Ἰβηρία, Latin: Hiberia
  11. ^ Latin: Georgia
  12. ^ ქ. ცხ.: სოლომონისნი.
  13. ^ . ვარ.: გურამ.
  14. ^ ძვ. წ. 3101+4000=ახ. წ. 899
  15. ^ სუბსტიტუტი: ლათინურად – „ნაცვალი“, „მონაცვლე“; რომაულ სამართალში – „სათადარიგო“ მემკვიდრე.[152]
  16. ^ исправляющий должность arch. acting (в современном русском языке соответствует термину: исполняющий обязанности Alex_Odeychuk)[156]
  17. ^ პოდპორუჩიკი:
    Hist.
    Rus. подпоручик
    მეფის რუსეთის არმიაში: ოფიცრის ჩინი, პრაპორშჩიკზე მეტი.[157]
  18. ^ პრაპორშჩიკი:
    Hist.
    Rus. прапорщик
    მეფის რუსეთის არმიაში (საბჭოთა არმიაში აღდგენილია 1971 წლიდან): ოფიცრის ყველაზე დაბალი წოდებულება.[158]

ცნობარი

[edit]
  1. ^ ფოლიო. უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.
  2. ^ დანართი 1: ქართველ მეფეთა გენეალოგია.
    სქემის ავტორი – მიტროპოლიტი ანანია (ჯაფარიძე)
    სქემა მომზადებულია „ქართლის ცხოვრების“ მიხედვით.
    23 აგვისტო, 2023. გვ. 401.
  3. ^ a b c Genesis 4:1
  4. ^ Genesis 4:2
  5. ^ Genesis 4:25; 5:3
  6. ^ Genesis 4:17
  7. ^ Genesis 4:26; 5:6–7
  8. ^ a b c d Genesis 4:18
  9. ^ Genesis 5:9–10
  10. ^ Genesis 5:12–13
  11. ^ Genesis 5:15–16
  12. ^ a b Genesis 4:19
  13. ^ Genesis 5:18–19
  14. ^ Genesis 4:20
  15. ^ Genesis 4:21
  16. ^ a b Genesis 4:22
  17. ^ Genesis 5:21–22
  18. ^ Genesis 5:25–26
  19. ^ Genesis 5:28–30
  20. ^ a b c Genesis 5:32
  21. ^ მსოფლიო ენათა ოჯახები, მანგლელი მიტროპოლიტი ანანია, 10 მაისი, 2018.
  22. ^ უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.
  23. ^ ჯანაშვილი, გვ. 370–383.
  24. ^ იოსებ შარლემანის მიხედვით.
  25. ^ a b Ananias (Jafaridze) 2012, pp. 1–112.
  26. ^ KARTLIS TSKHOVREBA / A HISTORY OF GEORGIA. Georgian National Academy of Sciences, Commission for the study of Georgian Historical Sources. ARTANUJI Publishing, Tbilisi 2014. p. 18.
  27. ^ მოსე ჯანაშვილი „ჟამი ძიებისა და განსჯისა“.
    ისტორიული მიმოხილვა:
    „ივერია“ 1889, N 24, 1 თებ. ოთხშ. გვ. 1-3; N 30, 9 თებ. გვ. 1-2;
    N 34, 14 თებ. გვ. 1-2; N 35, 15 თებ. გვ. 1-2; N 38, 21 თებ. გვ. 1-2;
    N 39, 22 თებ. გვ. 1-2; N 45, 1 მარტი, გვ. 1-2; N 48, 4 მარტი, გვ. 1-3.
    თბილისი, გამომცემლობა „საარი“, 2006. გვ. 34.
  28. ^ მოსე ჯანაშვილი „ჟამი ძიებისა და განსჯისა“.
    ქართველ ერს:
    „კომუნისტი“ 1924, N 4 (857), 5 იანვ. გვ. 3.
    თბილისი, გამომცემლობა „საარი“, 2006. გვ. 304, 305.
  29. ^ Le Muséon, Volume 1. p. 546.
  30. ^ ჯანაშვილი, გვ. 37.
  31. ^ თედო დუნდუა „მოვსეს ხორენაცის ერთი ცნობის გარშემო (იბერია-პონტოს პოლიტიკური კონტაქტების საკითხისათვის)“. ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საქართველოს ისტორიის ინსტიტუტის შრომები. XIV. თბილისი, 2018. გვ. 30.
  32. ^ ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 9. თბ., 1985. — გვ. 148.
  33. ^ МОВСЕС ХОРЕНАЦИ «ИСТОРИЯ АРМЕНИИ»: 26. Царствование Абгара и полное обложение данью Армении Римом; сражение с войском Ирода и гибель его племянника по брату Иосифа. В ТРЕХ ЧАСТЯХ РАССКАЗАННАЯ МОВСЕСОМ ХОРЕНАЦИ ПО ПРОСЬБЕ САХАКА БАГРАТУНИ – КНИГА ВТОРАЯ.
  34. ^ სერგი გორგაძე 1908, pp. 22.
  35. ^ თეიმურაზ ბატონიშვილი 1848, p. 135.
  36. ^ Movses Khorenatsi. "History of Armenia" . In Roberts, Alexander; Donaldson, James; Coxe, Arthur Cleveland; Schaff, Philip (eds.). Memoirs of Edessa And Other Ancient Syriac Documents. Ante-Nicene Fathers. Vol. VIII. Translated by Pratten, Benjamin Plummer. Chapter 10..
  37. ^ a b ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 6. თბ., 1983. — გვ. 683.
  38. ^ თეიმურაზ ბატონიშვილი 1848, p. 214.
  39. ^ გორგაძე, გვ. 30.
  40. ^ Ibidem, стр. 121–123
  41. ^ ღადანა. უნივერსალური ენციკლოპედიური ლექსიკონი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.
  42. ^ CYRIL TOUMANOFF: „Chronology of the Early Kings of Iberia“. The Arsacids: 17. Rev I the Just. p. 17.
  43. ^ ვახუშტი „საქართველოს ისტორია“, გამოცემა გ. დ. ქართველიშვილისა. განმარტებული და შევსებული ახლად შეძენილის არხეოლოგიურისა და ისტორიულის ცნობებით დ. ზ. ბაქრაძის მიერ. ნაწილი პირველი ძველი საქართველოს საზოგადო ქარტიით. ტფილისი, 1885. გვ. 52. მეფე რევ (186–213).
  44. ^ მარიამ ჩხარტიშვილი 2018, pp. 1–306.
  45. ^ Rapp (2016) location: 7031
  46. ^ Rapp (2016) location: 6784
  47. ^ Rapp (2016) location: 6794
  48. ^ Rayfield, p. 36
  49. ^ ჯანაშვილი, გვ. 137.
  50. ^ ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 8. თბ., 1984. — გვ. 331.
  51. ^ Rapp (2016) location: 7149
  52. ^ მარიამ ლორთქიფანიძე; როინ მეტრეველი „საქართველოს მეფეები“: არჩილ მირდატის ძე. გამომცემლობა „ნეკერი“. თბილისი, 2007. გვ. 39, 40.
  53. ^ ჯუანშერი „ქართლის ცხოვრება“. გვ. 193.
  54. ^ ჯუანშერი „ქართლის ცხოვრება“. გვ. 216.
  55. ^ Rayfield, pp. 44—50
  56. ^ ექვთიმე თაყაიშვილი 1949, pp. 1–99.
  57. ^ a b c d e f g h ექვთიმე თაყაიშვილი 1890, pp. 41–46.
  58. ^ ჯუანშერი „ქართლის ცხოვრება“. გვ. 226.
  59. ^ ჯუანშერი „ცხორებაჲ ვახტანგ გორგასლისა მშობელთაჲ და თჳთ მის დიდისა და ღმრთისმსახურისა მეფისაჲ, რომელი უმეტესად სხუათა განთქუმულად გამოჩნდა ყოველთა მეფეთა ქართლისათა“ როინ მეტრეველის რედაქციით. ქართული საისტორიო მწერლობის ძეგლები. 2008.
  60. ^ ჯანაშვილი, გვ. 287.
  61. ^ ე. თაყაიშვილი „ტაო-კლარჯეთის ბაგრატიონთა გენეალოგია სუმბატ დავითის ძის ქრონიკის მიხედვით“, ტაბულა I. გვ. 96, 97.
  62. ^ ე. თაყაიშვილი „ტაო-კლარჯეთის ბაგრატიონთა გენეალოგია ყველა არსებული ცნობების მიხედვით“, ტაბულა II. გვ. 98, 99.
  63. ^ Rayfield, p. 433
  64. ^ Rapp (2016) location: 476
  65. ^ Rapp (2016) location: 648
  66. ^ Rayfield, p. 94
  67. ^ Rapp (2016) location: 656
  68. ^ Rapp (2016) location: 8763
  69. ^ Rayfield, p. 118
  70. ^ უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.
  71. ^ საქართველოს სამეფო სახლის მეთაური, საქართველოს სამეფო სახლი.
  72. ^ საქართველოს სამეფო სახლის მეთაური, საქართველოს სამეფო სახლი.
  73. ^ სანაძე, მანანა. (2019), ქართველთა ცხოვრება. წიგნი I, შესავალი ქართველთა ცხოვრებაში. თავი IX - ქართველთა ცხოვრების ქრონოლოგია (გვ. 353.), § 1. მეფობამდელი პერიოდი ქართველთა ცხოვრებაში და მისი ქრონოლოგია (გვ. 355–363.). საქართველოს უნივერსიტეტის გამომცემლობა. თბილისი, ISBN 978-9941-9666-1-3
  74. ^ ბატონიშვილი, თეიმურაზ (1848). „ისტორია დაწყებითგან ივერიისა, ესე იგი გიორგიისა, რომელ არს სრულიად საქართველოჲსა“. გვ. 25, 26. ႣႠႱႠႼႷႨႱႨ ႨႱႲႭႰႨႨႱႠ. ႵႠႰႧႪႭႱႨႱ ႬႠႧႤႱႠႭႡႨႱႠ. შენიშვნა Ⴇარგამოსის შესახებ.
  75. ^ a b c d e მ. გ. ჯანაშვილი 1906, pp. 3–24.
  76. ^ სარეცელი. ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.
  77. ^ საწოლი, სარეცელი, ცხედარი, თეე, ტახტი, სტივა. ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.
  78. ^ სარეცლის ფეხის გარსაკრავები. საქართველოს ეროვნული მუზეუმის ვებსაიტი.
  79. ^ თამარაშვილი, მიხეილ (1995), „ქართული ეკლესია დასაბამიდან დღემდე“: III. – ფინიკიელთა და ბერძენთა მიერ საქართველოს სიმდიდრეთა გამოყენება, გვ. 85, 86. თბილისი, გამომცემლობა „კანდელი“.
  80. ^ ვახუშტი „საქართველოს ისტორია“, გამოცემა გ. დ. ქართველიშვილისა. განმარტებული და შევსებული ახლად შეძენილის არხეოლოგიურისა და ისტორიულის ცნობებით დ. ზ. ბაქრაძის მიერ. ტფილისი, 1885. გვ. 22–23. აღწერა სამეფოჲსა საქართველოსა: სახელი რით ეწოდა.
  81. ^ ვახუშტი „საქართველოს ისტორია“, გამოცემა გ. დ. ქართველიშვილისა. განმარტებული და შევსებული ახლად შეძენილის არხეოლოგიურისა და ისტორიულის ცნობებით დ. ზ. ბაქრაძის მიერ. ტფილისი, 1885. გვ. 37–124.
  82. ^ Explicit map for Georgian numbering, Internet Archive Wayback Machine.
  83. ^ ვახუშტი „საქართველოს ისტორია“, გამოცემა გ. დ. ქართველიშვილისა. განმარტებული და შევსებული ახლად შეძენილის არხეოლოგიურისა და ისტორიულის ცნობებით დ. ზ. ბაქრაძის მიერ. ტფილისი, 1885. გვ. 310.
  84. ^ მოსე ხორენელი, სომხეთის ისტორია. წ. II, თავი 8, შდრ. წ. II, თ. 11, 14, 15, 16, 18 – იხ. 1913 წლის თბილისის გამოცემა, გვ. 114, 121, 127, 130 – 132.
  85. ^ იხ. ექვთ. თაყაიშვილის გამოცემაში: Описание рукописей общества распространения грамотности среди грузинского населения, т II, вып.4. გვ. 709.
  86. ^ ამაზე ლაპარაკია “მოქცევაჲ ქართლისაჲს” შატბერდისეულ ხელნაწერში იხ. აგრეთვე ამ ცნობების ვარიანტი, დაცული “წმინდა ნინოს ცხოვრების” არსენ ბერისეულ (XII ს.) რედაქციაში; იხ. ამ ძეგლის პ. კარბელაშვილისეული გამოცემა, თბ., 1902, გვ. 46 – 47.
  87. ^ იხ. ილია აბულაძის გამოცემა: ძველი ქართული აგიოგრაფიული ლიტერატურის ძეგლები, წ. I, თბ., 1964, გვ. 120.
  88. ^ იქვე, გვ. 132.
  89. ^ საქართველოს ისტორიის ნარკვევები. ტ ო მ ი I, საქართველო უძველესი დროიდან ახალი წელთაღრიცხვის IV საუკუნემდე. ტომის რედაქტორი გიორგი მელიქიშვილი. გამომცემლობა “საბჭოთა საქართველო”. თბილისი, 1970. თავი მეხუთე: ქართველები, მათი წარმომავლობის საკითხი. გვ. 212 – 241.
  90. ^ თეიმურაზ ბატონიშვილი (1848) „ისტორია დაწყებითგან ივერიისა, ესე იგი გიორგიისა, რომელ არს სრულიად საქართველოჲსა“, წელთა აღრიცხვანი. მეფენი თუ რომელი რომელსა წელსა გამეფდეს. გვერდები: 210–220.
  91. ^ ვახტანგ გოილაძე „ფარნავაზიანთა სახლის ქრისტიან მეფეთა ქრონოლოგია“. საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია, ივ. ჯავახიშვილისი სახ. ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტი. გამომცემლობა „მეცნიერება“. თბილისი, 1990. შესავალი: გვ. 3–14.
  92. ^ L'histoire.....
  93. ^ მანგლელი მიტროპოლიტი ანანია, რუკა №26. 30 სექტემბერი, 2018.
  94. ^ ვახტანგ გოილაძე „ფარნავაზიანთა სახლის ქრისტიან მეფეთა ქრონოლოგია“. საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია, ივ. ჯავახიშვილისი სახ. ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტი. გამომცემლობა „მეცნიერება“. თბილისი, 1990. გვ. 1–168.
  95. ^ ვახტანგ გოილაძე „ფარნავაზიანთა სახლის ქრისტიან მეფეთა ქრონოლოგია“. საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია, ივ. ჯავახიშვილისი სახ. ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტი. გამომცემლობა „მეცნიერება“. თბილისი, 1990. გვ. 119. ფარნავაზიანთა სახლის რევიანთა შტოს მეფეთა რიგი და ქრონოლოგია. შენიშვნა 67.
  96. ^ ვახტანგ გოილაძე „ფარნავაზიანთა სახლის ქრისტიან მეფეთა ქრონოლოგია“ (1990), გვ. 149
  97. ^ ვახტანგ გოილაძე „ფარნავაზიანთა სახლის ქრისტიან მეფეთა ქრონოლოგია“ (1990). გვ. 140, შენიშვნა 81.
  98. ^ ვახუშტი „საქართველოს ისტორია“, გამოცემა გ. დ. ქართველიშვილისა. განმარტებული და შევსებული ახლად შეძენილის არხეოლოგიურისა და ისტორიულის ცნობებით დ. ზ. ბაქრაძის მიერ. ტფილისი, 1885. გვ. 313.
  99. ^ სამი ისტორიული ხრონიკა (ქართლის მოქცევისა, სუმბატისა ბაგრატიონების შესახებ და მესხური დავითნისა) გამოცემული ვრცელის წინა-სიტყვაობით და შედარებით ქართლის ცხოვრებასთან და სხვა ხრონიკებთან ექვთიმე თაყაიშვილის მიერ. ტფილისი, სტ. კ. მესხიევისა და ს. პოლეტაევისა, 1890. გვერდები: 41, 42, 43.
  100. ^ სუმბატ დავითის ძის ქრონიკა ტაო-კლარჯეთის ბაგრატიონთა შესახებ. ტექსტი გამოსცა შესავლით, შენიშვნებით და ორი გენეალოგიური ტაბულით საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის ნამდვილმა წევრმა ე. თაყაიშვილმა. საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის გამომცემლობა, თბილისი, 1949. გვერდები: 57, 58.
  101. ^ ვახუშტი „საქართველოს ისტორია“, გამოცემა გ. დ. ქართველიშვილისა. განმარტებული და შევსებული ახლად შეძენილის არხეოლოგიურისა და ისტორიულის ცნობებით დ. ზ. ბაქრაძის მიერ. ნაწილი პირველი ძველი საქართველოს საზოგადო ქარტიით. ტფილისი, 1885. გვ.: 106–108. გვარამ კუროპალატი: III, თავი მეორე.
  102. ^ სამი ისტორიული ხრონიკა (ქართლის მოქცევისა, სუმბატისა ბაგრატიონების შესახებ და მესხური დავითნისა) გამოცემული ვრცელის წინა-სიტყვაობით და შედარებით ქართლის ცხოვრებასთან და სხვა ხრონიკებთან ექვთიმე თაყაიშვილის მიერ. ტფილისი, სტ. კ. მესხიევისა და ს. პოლეტაევისა, 1890. გვერდი: 43.
  103. ^ სამი ისტორიული ხრონიკა (ქართლის მოქცევისა, სუმბატისა ბაგრატიონების შესახებ და მესხური დავითნისა) გამოცემული ვრცელის წინა-სიტყვაობით და შედარებით ქართლის ცხოვრებასთან და სხვა ხრონიკებთან ექვთიმე თაყაიშვილის მიერ. ტფილისი, სტ. კ. მესხიევისა და ს. პოლეტაევისა, 1890. გვერდები: 43–55.
  104. ^ სამი ისტორიული ხრონიკა (ქართლის მოქცევისა, სუმბატისა ბაგრატიონების შესახებ და მესხური დავითნისა) გამოცემული ვრცელის წინა-სიტყვაობით და შედარებით ქართლის ცხოვრებასთან და სხვა ხრონიკებთან ექვთიმე თაყაიშვილის მიერ. ტფილისი, სტ. კ. მესხიევისა და ს. პოლეტაევისა, 1890. გვ.: 49, შენიშვნა: 3.
  105. ^ გორგაძე, სერგი (1915), „საქართველოს ისტორია“ მოკლე სისტემური კურსი მოზრდილთათვის
    I შესავალი. უუძველესი ისტორია. ძველი ისტორია.
    გვ. 83, 84. ქუთაისი: ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება. თ. მთარიშვილისა და ამხ. წიგნის მაღაზიის გამოცემა; №7.
  106. ^ სერგი გორგაძე 1908, pp. 3–28.
  107. ^ a b c d e f g h i j k სერგი გორგაძე 1908, p. IV.
  108. ^ პავლე ინგოროყვა (1941) „ძველი ქართული მატიანე «მოქცევაჲ ქართლისაჲ» და ანტიკური ხანის იბერიის მეფეთა სია“. გვ. 505–565.
  109. ^ CHRONOLOGY OF THE EARLY KINGS OF IBERIA
    Author(s): CYRIL TOUMANOFF
    Reviewed work(s):
    Source: Traditio, Vol. 25 (1969), pp. 1-33
    Published by: Fordham University
    Stable URL: http://www.jstor.org/stable/27830864
    Accessed: 21/01/2013 12:41
  110. ^ ენციკლოპედია „საქართველო“: ტ. 4. თბ., 2018. — გვ. 125-126.
  111. ^ The Georgian Chronicle. Translated from Classical Armenian by Robert Bedrosian. This work is in the public domain. It may be copied and distributed freely. Sources of the Armenian Tradition (Long Branch, New Jersey, 1991)
  112. ^ მარი ბროსე „საქართველოს ისტორია“: ნაწილი პირველი. გვ. 44, 45. შენიშვნა 1.
  113. ^ Rapp (2016) location: 6323
  114. ^ Rapp (2016) location: 702
  115. ^ პრეზუმფცია. CIVIL ენციკლოპედიური ლექსიკონი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.
  116. ^ The Georgian Chronicles: 30—14
  117. ^ Rapp (2016) location: 686
  118. ^ Rapp (2016) location: 665
  119. ^ The Georgian Chronicles: 32—8
  120. ^ The Georgian Chronicles: 33—17
  121. ^ Rayfield, p. 32
  122. ^ Rayfield, p. 34
  123. ^ The Georgian Chronicles: 62—8
  124. ^ Rapp (2016) location: 7131—7140
  125. ^ The Georgian Chronicles: 139—5
  126. ^ Rapp (2016) location: 9500
  127. ^ „ქართლის ცხოვრება“. ტომი I – ს. ყაუხჩიშვილის რედაქციით. ჯუანშერი „ცხოვრება ვახტანგ გორგასლისა“. 1955 წელი. ბ. აქა ვახტანგისი და ბაყათარ ოვსის ომი და მოკლვა ბაყათარისა ვახტანგისგან.
  128. ^ The Georgian Chronicles: 216—13
  129. ^ სანაძე, მანანა (2016), ქართველთა ცხოვრება. წიგნი III: „ქართლის მეფეებისა და პატრიკიოსების ქრონოლოგია (ფარნავაზიდან აშოტ კურაპალატამდე)“, ქრონოლიგიური ცხრილი. გვ. 463–466. საქართველოს უნივერსიტეტის გამომცემლობა. თბილისი, ISBN 978-999-50-34-5
  130. ^ ხურცილავა, ბესიკ (2006) „ქართული დამწერლობისა და ადრექრისტიანული ხანის საქართველოს ისტორიისათვის“: იბერიის უცნობი მეფე - უსტამოსი «მოქცევაჲ ქართლისაჲ»-ს ქრონიკის მეფეთა სიის მონაცემების შუქზე, გვ. 43–49. საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა, ISBN 99940-62-44-1
  131. ^ a b ექვთიმე თაყაიშვილი 1949, pp. 42–53.
  132. ^ Rapp (2016) location: 5454
  133. ^ ზ. გამსახურდია „წერილები, ესსეები“. გვ. 22–25.
  134. ^ სამი ისტორიული ხრონიკა (ქართლის მოქცევისა, სუმბატისა ბაგრატიონების შესახებ და მესხური დავითნისა) გამოცემული ვრცელის წინა-სიტყვაობით და შედარებით ქართლის ცხოვრებასთან და სხვა ხრონიკებთან ექვთიმე თაყაიშვილის მიერ. ტფილისი, სტ. კ. მესხიევისა და ს. პოლეტაევისა, 1890. გვ. LIV.
  135. ^ Chufrin, Gennadiĭ Illarionovich (2001). The Security of the Caspian Sea Region. Stockholm, Sweden: Oxford University Press. p. 282. ISBN 0-19-925020-0. Archived from the original on 2020-01-05. Retrieved 2019-08-29.; Waters, Christopher P. M. (2013). Counsel in the Caucasus: Professionalization and Law in Georgia. New York City, USA: Springer. p. 24. ISBN 978-94-017-5620-4. Archived from the original on 2020-01-04. Retrieved 2019-08-29.; Suny, Ronald Grigor (1994). The Making of the Georgian Nation. Bloomington, IN, USA: Indiana University Press. p. 87. ISBN 0-253-20915-3. Archived from the original on 2020-09-13. Retrieved 2019-08-29.; Ronald G. Suny (1996) Armenia, Azerbaijan, and Georgia DIANE Publishing pp. 157-158-160-182
  136. ^ საქართველოს სამეფო სახლი, დოკუმენტი №3: საქართველოს მეფეები ბაგრატ III-დან გიორგი VIII-ის ჩათვლით
  137. ^ სუმბატ დავითის ძის ქრონიკა ტაო-კლარჯეთის ბაგრატიონთა შესახებ. ტექსტი გამოსცა შესავლით, შენიშვნებით და ორი გენეალოგიური ტაბულით საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის ნამდვილმა წევრმა ე. თაყაიშვილმა. საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის გამომცემლობა. თბილისი, 1949. გვერდი 49.
  138. ^ "Heraldica - რუკები". heraldry.ge. Archived from the original on 2019-08-01. Retrieved 2019-12-05.
  139. ^ დასავლეთ საქართველოს (ეგრის-აფხაზეთის სამეფო) დროშა, დაფუძნებული კატალონიელი კარტოგრაფის, გაბრიელ დე ვალსეკას რუკაზე.
  140. ^ "Zwölf Königswappen, aus: Grünenberg, Konrad: Grünenberg, Konrad: Das Wappenbuch Conrads von Grünenberg, Ritters und Bürgers zu Constanz - BSB Cgm 145 (um 1480) - Digitalisiertes Buch aus dem urheberrechtsfreien Bestand der Bayerischen Staatsbibliothek München [Deutschland] 2007-2021 Bildähnlichkeitssuche". bildsuche.digitale-sammlungen.de. Archived from the original on 2020-01-09. Retrieved 2019-09-11.
  141. ^ Oldest Georgian Arms Archived 2019-01-12 at the Wayback Machine Zachary Kiknadze, pp.6–7, State Council of Heraldry, 2014
  142. ^ a b VIACHESLAV A. CHIRIKBA „THE INTERNATIONAL LEGAL STATUS OF THE REPUBLIC OF ABKHAZIA“: ANNEX IV. ABKHAZ ROYAL AND PRINCELY DYNASTIES. pp. 52–56. Sukhum – 2014 – Аҟәа.
  143. ^ a b საქართველოს სამეფო სახლი, დოკუმენტი №4: ბაგრატიონთა დინასტიის სამეფო და თავადური განშტოებები.
  144. ^ მანგლელი მიტროპოლიტი ანანია „სული ერთობისა“
  145. ^ დავით ნინიძე „პროვინციის მეფეები XIV-XV საუკუნეების საქართველოში“
  146. ^ სამართლებრივი დოკუმენტები დამოუკიდებლობის გზაზე. ICCN/ კონფლიქტებისა და მოლაპარაკების საერთაშორისო კვლევითი ცენტრი.
  147. ^ GEORGIA, BAGRATION & IMERETINSKY, Internet Archive Wayback Machine.
  148. ^ დავით ნინიძე „მუხრანბატონები“. გამომცემლობა "მერიდიანი", თბილისი 1997.
  149. ^ The Royal House of Georgia, Mukhran-Batoni.
  150. ^ The Royal House of Georgia, Gruzinsky.
  151. ^ იმერეთის სამეფო შტოს გენეალოგია, საქართველოს სამეფო სახლი.
  152. ^ CIVIL ენციკლოპედიური ლექსიკონი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.
  153. ^ საქართველოს სამეფო სახლის მეთაურები 1801 წლიდან, საქართველოს სამეფო სახლი.
  154. ^ ოთარ ჯანელიძე 2005, pp. 1–214.
  155. ^ "RUSSIAN EXPANSION IN THE CAUCASUS AND GEORGIA" (PDF). Retrieved 2023-03-30.
  156. ^ исправляющий должность. DICTIONARY MULTITRAN.
  157. ^ უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.
  158. ^ უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.
  159. ^ შველიძე დ., საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918–1921): ენციკლოპედია-ლექსიკონი. ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის გამომცემლობა, 2018. ISBN 978-9941-13-718-1.
  160. ^ გიორგი შარაძე „საქართველოს პირველი დემოკრატიული რესპუბლიკა და საგარეო პოლიტიკა“, რედაქტორი კახა სიხარულიძე. საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრო. თბილისი – 2003.
  161. ^ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის გერბის ოფიციალური აღწერილობა, საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარის ნიკოლოზ ჩხეიძისა და საქართველოს მთავრობის თავმჯდომარის ნოე ჟორდანიას ხელმოწერით. თარიღი: 27 დეკემბერი 1918 წლისა. ავტორები: ჯოზეფ შარლემანი, დიმიტრი შევარდნაძე, დავით კაკაბაძე.
  162. ^ Высшие органы государственной власти СССРЗ - ЗСФСР, Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991.
  163. ^ სკპ (ბ) ცკ (საკავშირო კომუნისტური პარტიის (ბოლშევიკები) ცენტრალური კომიტეტი). საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა: ქართულ-ოსური ლექსიკონი.
  164. ^ Высшие органы государственной власти ССР Грузия - Грузинской ССР - Республики Грузия
  165. ^ კუპრაძე ვიქტორ დიმიტრის ძე. საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემია, ქართული ენციკლოპედიის ი. აბაშიძის სახელობის მთავარი სამეცნიერო რედაქცია.
  166. ^ დვალი რაფიელ რაფიელის ძე. საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემია, ქართული ენციკლოპედიის ი. აბაშიძის სახელობის მთავარი სამეცნიერო რედაქცია.
  167. ^ აბაშიძე ირაკლი ბესარიონის ძე. საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემია, ქართული ენციკლოპედიის ი. აბაშიძის სახელობის მთავარი სამეცნიერო რედაქცია.
  168. ^ ლელა ზაქარეიშვილი 2021, pp. 1–182.
  169. ^ გამსახურდია ზვიად კონსტანტინეს ძე. საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემია, ქართული ენციკლოპედიის ი. აბაშიძის სახელობის მთავარი სამეცნიერო რედაქცია.
  170. ^ ასათიანი აკაკი თორნიკეს ძე. საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემია, ქართული ენციკლოპედიის ი. აბაშიძის სახელობის მთავარი სამეცნიერო რედაქცია.
  171. ^ საქართველოს კონსტიტუცია: თავი პირველი. ზოგადი დებულებები, მუხლი 2.1
  172. ^ საქართველოს სახელმწიფო დროშა, ეროვნული დროშის ისტორია.

წყაროები

[edit]

ბიბლიოგრაფია

[edit]

დამატებითი საკითხავი

[edit]

გარე ბმულები

[edit]