User:Chaturvedisateesh555
'बहुजन हिताय, बहुजन सुखाय' इत्यस्मिन् कार्ये संलग्नस्य (स्वामिविवेकानन्दस्य बाल्यकालस्य नाम 'नरेन्द्रनाथः' आसीत्। तस्य जन्म जनवरिमासस्य द्वादशे दिनाङ्के 1863 ख्रिस्ताब्दे (12 जनवरी, 1863) कोलकातानगरे अभवत् । तस्य मातुः नाम 'भुवनेश्वरीदेवी' आसीत्। तस्य पिता विश्वनाथदत्तः लब्धप्रतिष्ठः अभिभाषकः आसीत् । नरेन्द्रनाथः बाल्यकालादेव संस्कृतानुरागी, कुशाग्रबुद्धिः, मल्लविद्यादिषु क्रीड़ासु पारङ्गतः धार्मिकश्चासीत् ।
तस्मिन् काले रामकृष्णपरमहंसः अद्वितीयाध्यात्मिकज्ञानपुञ्जस्य स्रोतः आसीत् । तस्य प्रभावेण प्रभावितः नरेन्द्रनाथः तस्मादेव परिव्राजकदीक्षां प्राप्नोत् । दीक्षानन्तरं सः स्वामी विवेकानन्दः इति नाम्ना प्रसिद्धोऽभवत्। ततः सः स्वकीयज्ञानदीप्त्या सदुपदेशैः जनान् अध्यात्मपरायणमकरोत् । तस्यावधारणा आसीत् यत् प्रेम्णा, सत्येन, पराक्रमेण च कार्याणि सिद्ध्यन्ति। तत्कुरु पौरुषम्। आत्मभावस्य विकासः एव कर्म। अनात्मभावस्य विकासः एवाकर्म। दौर्बल्येन किमपि न भवति। अतः सबलो भव ।
जीवनस्यार्थः उन्नतिरस्ति। उन्नतेः तात्पर्य हृदयस्यौदार्यमस्ति । परोपकारः एव जीवनगतिः । स्वार्थभावः एव मृत्युः। प्रेमभावः एव जीवनम् । द्वेषभावः एव मृत्युः। प्रेमभावः एव भक्तिः, ज्ञानं मुक्तिश्चास्ति । प्रेम विना नेदं यदिदमुपासते ।
सर्वथा दरिद्रनारायणो सेवितव्यः । यतोहि बुभुक्षितः, दीनः, उपेक्षितः, दिव्याङ्गजनः, दुर्बलः एव साक्षादीश्वरः। अतः एतेषामुपासना एव ईश्वरस्याराधना अस्ति ।
चारित्र्यबलं धारयत। अत्तेनैव सर्वत्र विजयो भविष्यति। दाता भव। प्रतिग्रहणस्य कामनां मा कुरु। वसन्तवल्लोकहितं चरत। परोपकारः परमपवित्रं कार्यमस्ति । परोपकारेण चित्तं शुद्ध्यति। अनेनैव ईश्वरप्राप्तिः सम्भवा।
सः वेदान्तप्रचाराय स्वकीयाखिलं जीवनं समर्पयामास । तेन हिन्दुधर्मः संस्कृतिश्च प्रसारिते। सः न केवलं परिव्राजकः, अपितु परोपकारी, दाता, लोकसेवकः महान् देशभक्तश्चासीत्। शिकागोनगरे विश्वधर्मसम्मेलने सः भारतस्य प्रतिनिधिः अभवत् । देशविदेशेषु तस्य बहवः शिष्याः अभवन् । आङ्ग्लदेशीया "कुमारी नोबल" या अनन्तरं 'भगिनी निवेदिता' इति नाम्ना प्रसिद्धा, तस्य प्रिया शिष्या अभवत्।
सः यूनां कृते विशिष्टप्रेरकः पथप्रदर्शकश्चासीत् ।) भारतीयस्वतन्त्रतासङ्ग्रामेऽपि तस्य ऊर्जस्वलानि भाषणानि स्वाधीनतासैनिकानां कृते प्रेरणास्पदानि । 'उत्तिष्ठत जाग्रत प्राप्य वरान्निबोधत' इत्युपनिषद ध्येयवाक्यं सः जीवनेऽधारयत् ।
अहर्निशं ब्रह्मकर्मसाधनां साध्यमानः एव जुलाई मासस्य चतुर्थे दिनाङ्के 1902 ख्रिस्ताब्दे (4 जुलाई 1902) सः ब्रह्मलीनो जातः । सः न केवलं भारते अपितु, विदेशेष्वपि प्रसिद्धः । तेन भारतस्य प्राचीनगौरव विदेशेषु स्थापितम् । (रवीन्द्रनाथटैगोरः कथयति यत् यदि कोऽपि भारतीयसंस्कृतिं ज्ञातुमिच्छति तर्हि प्रथम | दोन कल्वामीविवेकानन्दविषये पठितव्यम्।)